Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

16 Ιουλ 2011

"Θέλει πλύσιμο"

Είναι σα να ξυπνάς το πρωί και να βρίσκεις το αυτοκίνητο σου με υγρασία από το χθεσινό βράδυ και να σου γράφουν τα παιδιά "θέλει πλύσιμο". Έτσι ξύπνησα και εγώ με μάτια υγρασιασμένα, με σκέψεις ανάκατες, με μυαλό μουδιασμένο.

Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, θυμήθηκα που έλεγε ένα αγαπημένο τραγούδι, αλλά το ράδιο είχε μία διαφορετική γνώμη, έπαιζε ένα παλιό τραγούδι της Άννας Βίσση που ξεκινάει με το «μαζί σου με δένει κάτι από μία παρολίγον ευτυχία» και το ρεφρέν «Τώρα καταλαβαίνω τι σημαίνει... από μακριά κι αγαπημένοι»

Αλήθεια τι χρώμα έχουν οι παλιές αγάπες; Ποιο είναι το άρωμα τους; Και τελικά πηγαίνουν στον παράδεισο; Ή κάνουν για λίγο την ζωή μας κόλαση για να σπάσουν την καθημερινότητα μας και μετά καταλήγουν εκεί που ήταν, από το μηδέν δηλαδή.

Η αιτία και η αφορμή που σας γράφω αυτό το κείμενο στάθηκε για ακόμα μία φορά αυτό το διαβολεμένο facebook και ένα friend suggestion που μου έκανε. <<Το Facebook σας προτείνει να γίνεται φίλοι με τον Μ........... >> και η φωτογραφία από δίπλα που πρόδιδε ότι τα μάτια μου δεν κάνανε πουλάκια ήταν αυτός! Ο παλιός μου έρωτας!

Δεν είναι αστείο να σου προτείνει το κομπιούτερ να γίνεις φίλος με έναν παλιό σου έρωτα; Θα λεγα ότι είναι πολύ αστείο. Για μία στιγμή σκέφτηκα να τον κάνω όντως φίλο, αλλά μετά σκέφτηκα ότι, έχει περάσει μία 10ετία από τότε που εμείς νομίζαμε ότι ερωτευόμασταν, έχει περάσει μία 10ετία από τότε που μου προκαλούσε στεναχώρια αλλά και χαρά η σκέψη του, έχει περάσει μία 10ετία από τότε που λαχταρούσα την ύπαρξη του.

Θέε μου –αν υπάρχεις- πως άφησες να περάσουν τα χρόνια μέσα στην λήθη; Και γιατί τώρα εμφανίζεται μπροστά μου; Τι θέλει από μένα και από την ζωή μου. Δεν ξέρω γιατί το έκανα μεγάλο θέμα στο μυαλό μου, ίσως γιατί ήταν τα χρόνια της νιότης μου.

Ήταν εκείνη η εποχή που λες ότι στα 30 θα έχεις οικογένεια, θα είσαι μεγάλη θα έχεις κάνεις χίλια δύο. Και ξαφνικά βρίσκεσαι στα 30 και δεν έχεις κάνει τίποτα από αυτά που θεωρούσες δεδομένα ότι θα είχες κάνει στα 20 σου.

Άλλαξες ρότα, άλλαξες συνήθειες, έκανες στροφή και είπες δεν είμαι εγώ για παιδιά, τα παιδιά μπορούν να περιμένουν όπως και τα οικογενειακά βάρη και ορκίστηκες ότι θα πλουτίσεις σε εμπειρίες και έκανες ταξίδια και ονειρεύεσαι και άλλους μακρινούς προορισμούς μέχρι τα Χριστούγεννα, το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου και όποτε άλλοτε βρεις ευκαιρία.

Και είπες θα διαβάσω βιβλία σαν να είναι να ζήσω για πάντα και όχι μόνο διάβασες αλλά έγραψες και βιβλία και κάθε μέρα γράφεις την ιστορία σου και σου τυχαίνουν διάφορα πράγματα αλλοπρόσαλλά μερικές φορές, αστεία, άλλες κωμικά. Κλαις, γελάς και αυτό σημαίνει ότι ζεις.

Δεν ξέρω ποιο διεστραμμένο μυαλό όρισε τα 30 ηλικία ορόσημο σε μία γυναίκα. Όμως εγώ λέω ότι τα 30 είναι η καλύτερη ηλικία για μία γυναίκα είναι δυνατή, ανεξάρτητη και ξέρει τι θέλει, έχει μορφωθεί, έχει δουλέψει και έχει και τις εμπειρίες της από τους άντρες.

Αν μία τέτοια γυναίκα καταφέρεις να εγκλωβίσεις τότε είσαι μάγκας! Σε παραδέχομαι. Και αν για λίγο στην σκέψη μου ήρθες δεν ήσουν εσύ ήταν η αθωότητα της νεανικής μου ηλικίας που σε έκανε μεγάλο και σπουδαίο σε μένα.

Όμορφες αναμνήσεις όπως είπες και εσύ. Δεν κρατάμε κακία. Απλώς είναι λίγη σκόνη πάνω στο αυτοκίνητο και αυτό «θέλει πλύσιμο».

9 Ιουλ 2011

Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ΄αγόρι μου

Και να που ήρθε η όρεξη να γράψω στις 2:21 μετά τα μεσάνυχτα. Εκεί που έλεγα ότι επιτέλους θα πάω να ξαπλώσω να κοιμηθώ τσακ! Η έμπνευση... και ξέρεις πως είναι η έμπνευση σου έρχεται σπάνια ή και συχνά ποτέ δεν ξέρεις, απλώς, εσύ πρέπει να είσαι εκεί stand by και να την «αρπάξεις» γιατί αλλιώς «το έχασες το τρένο».
Φυσικά δεν θα μπορούσα να γράψω τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από το καλοκαίρι που διανύουμε. Θα θελα να σας γράψω για γαλανές θάλασσες για μουσικές για τον ήχο του κύματος που σκάει δίπλα από την ξαπλώστρα μου γι αυτήν την ενοχλητική ψιλή άμμο που έχουν οι παραλίες μας και τρυπώνει παντού από τα παπούτσια μέχρι τον καφέ μου....
Ξέρετε τι σπαστικό που είναι να απολαμβάνεις τον καφέ σου και ξαφνικά να σηκώνει ένα αεράκι και να βρίσκεται η ψιλή άμμος της παραλίας στα μαλλιά σου, στα μάτια σου, στο στόμα σου και στον καφέ σου;

Καλοκαίρι όμως είναι και όλα τα επιτρέπεις στον εαυτό σου. Λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ αγόρι μου δεν λέει και το τραγούδι;

Θα θελα να γράψω για τους καλοκαιρινούς έρωτες που έχουν την γεύση της αλμύρας και την ομορφιά ενός ηλιοβασιλέματος και την διάρκεια μια εβδομάδας.

Καθότι νησιώτισσα ένιωσα από μικρή το άγχος των τουριστριών να νιώσουν το Ελληνικό καλοκαίρι να βρουν το δικό τους Greek lover και όταν τον έβρισκαν ο χρόνος τελείωνε και έπρεπε να φύγουν. Εκεί να δείτε κλάματα και αγκαλιές.

Αγκαλιές δίπλα στο κύμα, με μοναδικό μάρτυρα το φεγγάρι που γνώριζε όλα τα μυστικά αυτού του τόσο ξεχωριστού έρωτα, και λίγο το ποτό που σε ζάλιζε και τα έβλεπες όλα πιο ωραία, ένιωθες πια ανάλαφρη πιο ξεκούραστη πιο ευτυχισμένη. Ναι στ αλήθεια ήσουν στον παράδεισο.

Αλλά η ομορφιά του καλοκαιριού δεν σταματάει μόνο στις νύχτες. Αχ! Είναι υπέροχο να ξυπνάς με τα μαλλιά μέσα στο πρόσωπο και καταϊδρωμένη γιατί σε έχει κάψει ο ήλιος.

Είναι υπέροχο να έχεις μία σκηνή και δύο κονσέρβες για να φας. Ναι ναι μόλις έχεις ξυπνήσει και είσαι κάτω από το πεύκο στα Άπελλα. Είσαι έτοιμη να κάνεις την πρωινή σου βουτιά.

Είναι το καλοκαίρι που λέγαμε. Που δεν έχεις δουλειά, που έχουν σταματήσει οι μέρες και οι ώρες, που έχεις πετάξει το ρολόι σου κάπου σε μία γωνιά στο ξενοδοχείο και δεν θέλεις να το ξαναδείς. Είναι γιατί δεν κουβαλάς το λάπτοπ σου μαζί και δεν σε νοιάζει και αν δεν πιάνει σήμα το κινητό...!!!

Κολυμπάς και βλέπεις ψαράκια, βλέπεις καταγάλανα νερά, σχεδόν κρυστάλλινα και κάνεις στην άμμο παλάτια σαν τα όνειρα σου... θα τα πάρει ο βοριάς θα τα κάνει συντρίμμια κομμάτια....!!!!

Είσαι όλη μέρα με το μαγιό και το παρεό σου δεν έχεις μακιγιαριστεί ούτε και χρειάζεται να πας κομμωτήριο. Τα μαλλιά σου έχουν πάρει ένα ξανθό χρώμα από τον ήλιο και αυτό σου τονίζει τα ανοιχτόχρωμα μάτια σου και σ΄ αρέσει...

Στ αλήθεια σ αρέσει πολύ.

Θα βάλεις το άσπρο σου φορεματάκι και τις χρωματιστές σου παντόφλες με την φέτα από καρπούζι μπροστά που κουνιέται επιδεικτικά σα να λέει «δεν μπορείς να με φας» και τις κοιτάς και σ αρέσουν και σου φτιάχνει ακόμα περισσότερο την διάθεση η δαντέλα η ρόζ και η χάντρα η άσπρη λαμπιρίζει στο φως του στύλου και όλα αυτά σου δημιουργούν το δικό σου παραμύθι.

Θα πας βόλτα με τον καλό σου θα ανακαλύψεις το νησί θα φας κάτι ελαφρύ και νόστιμο σε ένα από τα γραφικά ταβερνάκια του νησιού θα πιεις τα ούζα σου τα ποτάκια σου θα μεθύσεις θα χορέψεις θα στριγκλίξεις από χαρά γιατί αυτό είναι χαρά αυτό είναι ζωή αυτό είναι ευτυχία....


Καλό καλοκαίρι φιλενάδες μου!!!!