Είναι Σαρακοστή και κάθε Σαρακοστή αισθάνομαι τύψεις (!) επειδή ποτέ δεν νηστεύω το κρέας, επειδή δεν εξομολουγούμαι, επειδή δεν πάω στην εκκλησία, επειδή δεν περιμένω την ημέρα του Πάσχα να βάλω τα "καλά" μου και να περπατήσω στο κόκκινο χνουδωτό χαλί της εκκλησίας μας στο Όθος που συνήθως βρίσκομαι.
Για κάποιον περίεργο και ανεξήγητο λόγο τα είχα καλά με τον εαυτό μου και με τους αγαπημένους μου, δεν ξέρω αν υπάρχει θεός, δεν ξέρω καν αν αυτός ο θεός που τελικά μπορεί και να υπάρχει λέγεται Ιησούς Χριστός ή κάπως αλλιώς, πάντως εμένα με καθοδηγούσε στον σωστό δρόμο κάθε φορά, και κάθε τι γινόταν όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει, για να πάρω το μάθημα μου, να περάσω τις δοκιμασίες μου και τελικά να μάθω από αυτές. Ναι! Όλα έγιναν στην εντέλεια.
Ήμουν καλή στο σχολείο και τα είχα μπερδέψει λίγο με την ζωή για τον εξής απλό λόγο.
"Στο σχολείο διδάσκεσαι ένα μάθημα και μετά περνάς μία δοκιμασία (τεστ)
Στην ζωή περνάς μία δοκιμασία που σου διδάσκει ένα μάθημα"
Tom Bodett
Αμερικάνος Συγγραφέας.
Και επειδή σας έλεγα για τη νηστεία και την Σαρακοστή, σας έχω και ένα άλλο γνωμικό που είναι τόσο αληθινό και όποιος καταλάβει, κατάλαβε.
"Η μοναξιά είναι για το πνεύμα ό,τι η νηστεία για το σώμα:
Θανάσιμη όταν διαρκέσει πολύ, αλλά αναγκαία"
Vounenargues, 1715-1747
Γάλλος Γνωμικογράφος
Καλή Σαρακοστή φίλοι μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου