Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

24 Νοε 2011

Άγιε Βασίλη, ήμουν καλό παιδάκι φέτος;

Καμιά  φορά βλέπω τα παιδάκια στους δρόμους και τα ζηλεύω γιατί ζουν μέσα στο παραμύθι τους. Βλέπουν κάτι και λένε: «μαμά το θέλω» και η μαμά, τις περισσότερες φορές, θα τους το αγοράσει έστω και αν χρειαστεί  η ίδια να στερηθεί κάτι από τον εαυτό της.

Δεν ξέρω αν είναι ευτυχία ή δυστυχία που ακόμα δεν έχω παιδιά, άρα, μπορείτε να μου πείτε ότι δεν θα χρειαστεί να στερηθώ κάτι για να το προσφέρω στο παιδί μου.

Τι γίνεται όμως με το μικρό παιδί που κρύβεται μέσα μου; Τι γίνεται με τα μικρά παιδιά που κρύβουμε μέσα μας γενικώς;  Τι γίνεται όταν αυτά αρχίζουν και μας ζητούν πράγματα; Ειδικά τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα;

Άγιε μου Βασίλη ήμουν καλό παιδάκι φέτος; Ναι η απάντηση είναι ναι... ήμουν καλό παιδάκι φέτος, έτρωγα όλο το φαγητό μου, έκανα όλες τις δουλειές του σπιτιού, έκανα καλές πράξεις, βοηθούσα και κρατούσα παρέα στις ηλικιωμένες κυρίες και πολλά άλλα.

Και ποιο θα είναι το δώρο μου Άγιε Βασίλη; Ησυχία, παντού ησυχία, φαίνεται ο Άγιος Βασίλης δεν με ακούει εμένα. Το έχω ξαναγράψει άλλωστε, αυτός ο Άγιος πάντα άκουγε τους γονείς μου και μου έφερνε αλλοπρόσαλλα δώρα. Δώρα που εγώ δεν επιθυμούσα.

Ήθελα κούκλες με πολλά αξεσουάρ και εκείνος μου έφερνε καλά παπούτσια για την εκκλησία, ήθελα το «μικρό μου πόνυ» και να σου ξεφύτρωνε μια ωραία φόρμα για την γυμναστική στο σχολείο.

Άρα λοιπόν γιατί να με ακούσει και τώρα ο κατά τ΄ άλλα συμπαθής παππούλης;  Είμαι ακόμα παιδί αλλά μάλλον μεγάλο παιδί για να περιμένω δώρα.

Και ενώ τα δώρα μου αρέσουν πολύ και να τα δίνω και να τα παίρνω, δυστυχώς, φέτος τα δώρα μου τα πήρε  το κράτος, φόρος από εδώ φόρος από εκεί που να αντέξει η καημένη η τσεπούλα μου;

Την μελαγχολία την είχε πάντα ο χαρακτήρας μου, αλλά τώρα που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα και έχω ένα μάτσο λογαριασμούς απλήρωτους ΔΕΗ, HOL, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστα, ενοίκιο cosmote, ασφάλειες, δάνεια και πιστωτικές μου έρχεται να τραβάω τα μαλλιά μου.

Θέε μου που θα τα βρω τα λεφτά; Τα εισοδήματα μου λίγα, δεν αρκούν. Τα έξοδα πολλά και τρέχουν. Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα έχει δώρα. Δεν θα πάρω σε κανέναν δώρο. Και όπως το υπολογίζω, δεν θα μου δώσει και κανείς, κανένα δώρο.

Φέτος τα Χριστούγεννα θα τα περάσω σε ένα ακριτικό νησί του Αιγαίου. Θα είμαι μόνη για άλλη μία χρόνια, σε ένα σπίτι που δεν μου ανήκει και με άγχος, τρελό άγχος και αγωνία.

Τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου γιορτή, το όνειρο μου είναι να πάω στο Λονδίνο κάποια Χριστούγεννα και να περάσω όμορφα. Δυστυχώς, δεν ήρθε ακόμα αυτή η χρονιά που θα πραγματοποιήσω το όνειρο μου. Το αντίθετο θα έλεγα.

Ξέρω πως υπάρχουν και χειρότερα, ξέρω πως άλλα παιδιά πεθαίνουν της πείνας και πολλά άλλα παρηγορητικά που συνηθίζουν να λένε σε τέτοιες περιπτώσεις. Ξέρω ότι ο Άγιος Βασίλης φέτος δεν θα έρθει για πολλά παιδάκια.

Το μόνο που εύχομαι είναι να έρθουν καλύτερες μέρες για όλους μας, θέλω η καινούργια χρονιά να μου φέρει μία δουλειά και ανθρώπους, πολλούς καινούργιους ανθρώπους που να με αγαπούν και να τους αγαπώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: