ΜΕ ΣΗΜΑ ΤΗΝ.... ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Το αγαπημένο μου έντομο είναι η πεταλούδα.

Είναι το σήμα κατατεθέν αυτού του ιστοχώρου και θεώρησα σωστό να δώσω μια εξήγηση γι΄αυτό. Εκτός από την θαυμαστή ομορφιά που διαθέτουν, την ικανότητα τους να πετούν ελεύθερα και ξέγνοιαστα από φυτό σε φυτό υπάρχουν και πολλοί μύθοι γι αυτά τα κατά τα άλλα όμορφα έντομα που με έκαναν να εκπλαγώ.

Παρακάτω θα σας παραθέσω δύο μόνο από τους χιλιάδες μύθους που υπάρχουν σε Ευρώπη και Αμερική για τις πεταλούδες. Νομίζω είναι οι πλέον αντιπροσωπευτικοί θα σας αρέσουν και εσάς λόγω της φαντασίας από την οποία διακατέχονται.

ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η Ψυχή, μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας. Απελευθερωμένο από τον θάνατο το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, αναχωρώντας από τα δεσμά της χρυσαλίδας της.

Με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί τον ίδιο τον Έρωτα σαγήνεψε. Ο Ζέφυρος την μετέφερε σε μια ανθισμένη κοιλάδα, για να ζήσει σε ανάκτορο ονειρικό.

Κάθε νύχτα συναντούσε εκεί έναν εραστή, που υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να δει. Με τις κακόβουλες συμβουλές των αδελφών της ξύπνησε η περιέργειά της και προσπάθησε μ’ ένα λυχνάρι να δει ποιος μοιραζόταν το κρεβάτι της. Μια σταγόνα λάδι έπεσε πάνω στον θεό που πέταξε αμέσως μακριά. Έτσι άρχισε η φοβερή θλίψη, από την οποία θα μπορούσε να ξεφύγει η Ψυχή μόνο με την βοήθεια του Έρωτα.

Στο μύθο η Ψυχή συνδέεται με την πεταλούδα και ο μύθος ερμηνεύεται βάσει αυτής της διπλής ιδιότητας.

Είναι η ιστορία της ψυχής που αγγίζεται από τη θεία αγάπη, αλλά εξαιτίας των λαθών της πρέπει να υποβληθεί σε ορισμένες δοκιμασίες πριν επιτύχει την μακαριότητα της αθανασίας.

Η νυχτοπεταλούδα που προσελκύεται από τη φλόγα, σαν την ψυχή που προσελκύεται από τις θεϊκές αλήθειες, καίει τα φτερά της.

ΜΕΞΙΚΑΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Η καθαρή ομορφιά της πεταλούδας ερμηνεύεται σε ένα μύθο των Παπάγκο.
Σύμφωνα με τον μύθο, ο δημιουργός ένιωσε θλίψη για τα παιδιά, όταν συνειδητοποίησε ότι το πεπρωμένο τους ήταν να γεράσουν και να γίνουν αδύναμα πλάσματα.

Μάζεψε, λοιπόν, τα όμορφα χρώματα από διάφορες πηγές όπως το φως του ήλιου, τα φύλλα, τα λουλούδια, και ο ουρανός. Έβαλε τα χρώματα σε ένα μαγικό σακούλι και το παρουσίασε στα παιδιά.

Όταν εκείνα το άνοιξαν, οι χρωματισμένες πεταλούδες πέταξαν έξω ελεύθερες, γοητεύοντας τα παιδιά που δεν είχαν δει ποτέ τίποτα τόσο όμορφο. Οι πεταλούδες τραγούδησαν κι έκαναν τα παιδιά ακόμα πιο ευτυχισμένα. Όμως, τα πουλιά παραπονέθηκαν στο δημιουργό γιατί οι πεταλούδες ήταν τόσο όμορφες και μπορούσαν να τραγουδούν όπως τα πουλιά.

Για αυτό ο δημιουργός απέσυρε από τις πεταλούδες τη δυνατότητα να τραγουδούν. Από τότε, αν και όμορφες, παραμένουν σιωπηλές.

Ελπίζω να απολαύσατε εσείς όπως και εγώ τους παραπάνω μύθους για τις πεταλούδες. Αν ξέρετε κάποιον άλλον συμβολισμό γι αυτά τα έντομα μπορείτε να μου τον γράψετε στα σχόλια.