Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

8 Μαρ 2012

Δεν είναι που θα σκοντάψεις, μόνο θα σου πουν και «τύφλα»


                                                                               (Παλιά Καρπάθικη παροιμία)

Σήμερα ήταν η καταληκτική ημερομηνία για το Πι ες άϊ, είχε βροντήξει η τηλεόραση από το πρωί. Αν και σπούδασα οικονομικά τα τελευταία 2 χρόνια λέω να τα σκίσω τα πτυχία μου και να πάω να καλλιεργώ σαλιγκάρια που άκουσα ότι είναι και της μοδός και κερδίζεις και πολλά λεφτά λέει.

Βέβαια ο φίλος μου ο Δημήτρης από την άλλη, έχει διαφορετική άποψη. Όχι δεν συμφέρουν τα σαλιγκάρια θέλουν 10 στρέμματα γης και η απόσβεση είναι σε 5 χρόνια, για 5 χρόνια τι θα τρως; Δεν συμφέρει σου λέω.

Από την άλλη η φίλη μου η Αναστασία που από φοιτήτρια έχει φάει τα καλύτερα χρόνια της μέσα σε γραφεία και εταιρίες ανακάλυψε λέει ότι πρέπει να γυρίσει πίσω στο νησί να καλλιεργήσει την γη.

Σε μία συζήτηση μας, μου «ξεφούρνίσε» και αυτή για τα σαλιγκάρια, για τα χέλια, για τον Κρόκο Κοζάνης, για τις τρούφες και άλλα πολλά.

Γι αυτό σας λέω θα τα σκίσω τα πτυχία μου και θα πάω να γίνω γεωργός και κτηνοτρόφος. Δεν έχω ιδέα πως θα το κάνω αυτό, δεν ξέρω ούτε σκαλί να πιάσω που λέει ο λόγος, δεν ξέρω πότε βγαίνουν οι ντομάτες καν.

Για το μόνο σίγουρο είναι το Καρπούζι που βγαίνει το καλοκαίρι και τρώγεται κρύο, ενίοτε και με φέτα. Είμαι άσχετη σου λέω, αλλά το χειρότερο; Δεν θέλω και να μάθω, είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως που λένε.

Έχω μία ιδέα... Πάτε όλοι εσείς οι ξύπνιοι να καλλιεργήσετε την γη και αφήστε και σε μένα εδώ καμιά δουλειά γραφείου που ξέρω πολύ καλά να κάνω. Όλο λόγια είστε όμως, κανείς δεν φεύγει όλοι εδώ καθόμαστε και όλοι στα γραφεία μας από τον υπολογιστή ξέρουμε να κάνουμε τους επαναστάτες.

Ξέρεις, είναι πολύ ωραίο να ζεις στον κόσμο σου, ή αλλιώς στην καρακοσμάρα σου θα έλεγα εγώ. Να πηγαίνεις στην δουλίτσα σου και να σου λένε σου κόβω εκατό Ευρώ.  Ε! και; Θα πιεις τρεις καφέδες λιγότερους και θα πάρεις μία μπλουζίτσα  λιγότερη, δεν θα πεινάσουν και τα παιδιά σου. Το λέω αυτό για τους ελεύθερους και ωραίους φίλους μου.

Ξέρεις τι είναι να μην έχεις καθόλου δουλειά και τα έξοδα να τρέχουν; Και όπως έγραψα μία μέρα και στο στάτους μου, όταν είναι να πληρώσω θα πρέπει να πληρώσω από χθες και όταν είναι να πληρωθώ, συνεχώς αναβάλλεται η ημερομηνία πληρωμής μου,  ή τελικά δεν υπάρχει πληρωμή.

Ξέρεις τι είναι να έχεις φάει τα καλύτερα σου χρόνια μέσα στα βιβλία, διαβάζοντας έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα βρεις μία αξιοπρεπή δουλειά και τελικά το μόνο που αντιμετωπίζεις είναι η μακροχρόνια ανεργία; Και όλα αυτά γιατί δεν δέχτηκες να παρακαλέσεις ή να ξεπουλήσεις την ψήφο σου για μία θεσούλα όπως κάνανε τόσα χρόνια τόσοι και τόσοι.

Τόσα οικονομικά έμαθα γαμώτο κέρατο μου και δεν μπορώ να καταλάβω πως θα έρθει η ανάπτυξη όταν κόβουμε μισθούς και συντάξεις, όταν δεν εισπράττουμε φόρους, όταν δεν κάνουμε επενδύσεις, όταν φορολογούμε ακόμα και την αποταμίευση. Γι αυτό σας λέω... Ή εγώ μάθαινα λάθος τα οικονομικά μου ή αυτοί είναι βλάκες.

Από της άλλη λέω δεν μπορεί να είναι βλάκες και να έχουν τόσο υψηλά αξιώματα και να έχω δίκιο εγώ η άσημη άνεργη. Αν είχα δίκιο θα έβαζαν εμένα να τους κυβερνώ. Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.

Και τώρα ήρθε η κρίση και μας έπιασε όλους και εμένα που δεν παρακάλεσα αλλά και σένα που παρακάλεσες, αλλά ελπίζω να έρθει μία μέρα στην καινούργια Ελλάδα που πιστεύω ότι θα φτιάξουμε και θα βρω και εγώ την θέση που μου αξίζει.

Και δεν θα φοβάμαι να ακούσω πια δελτία ειδήσεων γιατί θα μας πουν για τους καινούργιους φόρους και για κρίσιμες ημερομηνίες και για Eurogroup δεν θέλω να ξανακούσω το όνομα Σοϊμπλε, Νταλάρα, Όλι Ρεν και της παρέας τους.

Αγαπούλα στο είπα; Η ανεργία έφτασε στο 21%