Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

3 Νοε 2009

Για τα λεφτά.....!!!!

Δεν ήθελα εξ αρχής να γράψω αυτό το κείμενο με αυτό το θέμα….

Το επέβαλα όμως στον εαυτό μου σαν μια κατάθεση ψυχής, σαν ένα κείμενο που όταν το γράψω θα με λυτρώσει και στην συνέχεια θα με εξαγνίσει… Ότι θα λειτουργήσει σαν ασπιρίνη στον πόνο εναντίον της ακατάσχετης σπατάλης που με έχει πιάσει τα τελευταία χρόνια.

Και ενώ όλοι συμφωνούν στο γεγονός ότι το εύκολο χρήμα δεν το υπολογίζει κανείς και πως, μόνο όταν δουλέψεις «σκληρά» και βγάλεις τα δικά σου λεφτά αρχίζεις να τα υπολογίζεις και να μην τα σκορπάς, σε μένα συμβαίνει το αντίθετο.

Ανέκαθεν διαχειριζόμουν λεφτά, καθότι έφυγα νωρίς από το σπίτι για να σπουδάσω. Έτσι, είχα όλες τις ευθύνες πάνω μου. Είχα έναν περιορισμένο προϋπολογισμό και με αυτά τα λεφτά έπρεπε να περάσω τον μήνα μου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο…..

Και ενώ σαν φοιτήτρια έκανα τρομερές οικονομίες… είχα περιορίσει κατά πολύ τις εξόδους μου, περιοριζόμουν στα φθηνά φοιτητικά πάρτι και σε ένα ποτό που το έπινα ένα ολόκληρο βράδυ αν τύχαινε και πηγαίναμε κάπου πιο ακριβά.

Είχα συμβιβαστεί με την ιδέα της «φτωχής φοιτητριούλας» που έπρεπε να αρκεστεί στα λίγα που της παρείχαν οι γονείς της από την επαρχία….!!!!

Φυσικά οι σπουδές κάποια στιγμή τελείωσαν και η φτωχή φοιτητριούλα είχε μπει πλέον στην αγορά εργασίας….Με λίγα λόγια είχε την δική της δουλειά και τα δικά της λεφτά. Κάπου εκεί νομίζω ότι «έχασα την μπάλα….»

Περίμενα πως και πως τον πρώτο μου μισθό, ο οποίος φυσικά εξατμίστηκε σε δώρα και σε τραπέζια. Μόλις πήρα τα λεφτά έβγαλα όλη την οικογένεια έξω για φαγητό –για να το γιορτάσω- από εκεί και πέρα επακολούθησαν και πολλά άλλα δώρα για τους άλλους και για τον εαυτό μου.

Σ εκείνη την εποχή προσδιορίζω την τρέλα που έχω με τα ακριβά καλλυντικά. Αγοράζω, αγοράζω πολλές φορές χωρίς να τα χρειάζομαι, ακριβά καλλυντικά. Από το ιντερνέτ από το ντιούτι φρι από το χόντος σέντερ όπου υπάρχουν καλλυντικά και εγώ εκεί. Έχω γεμίσει δύο συρτάρια και κάθομαι και τα θαυμάζω.

Η σχέση μου με τα λεφτά άλλαξε λοιπόν με τον πρώτο μου μισθό!!! Και ενώ θα περίμενε κανείς να φυλάω με μανία τα λεφτά που με κόπο είχα αποκτήσει… μάταια… εγώ έκανα το αντίθετο. Τα σκορπούσα.

Όσα δεν είχα ξοδέψει στα φοιτητικά μου χρόνια, νόμιζα ήρθε η ώρα να πάρω το αίμα μου πίσω. Και δώστου να αγοράζω ρούχα… καλλυντικά, κρέμες ό,τι θα με ομόρφαινε και θα με έκανε πιο κομψή.

Όταν έβγαλα και την πιστωτική κάρτα εκεί ήταν η αποθέωση!!! Στην αρχή πρόσεχα, φοβόμουν, δεν ήξερα, δεν ξόδευα πολλά. Μέχρι 300 ευρώ μάξιμουμ. Μετά όμως… είχε φτάσει εποχή να χρωστάω και 2000 ευρώ στις κάρτες μου.

Εκεί λίγο φρέναρα τον εαυτό μου και μάζευα λεφτά για να ξεχρεώσω. Από τότε είμαι πολύ προσεκτική με τις κάρτες μου. Καταρχήν έχω μόνο μία πλέον. Παλιά είχα δύο και τις χρησιμοποιούσα και τις δύο!!! Τώρα έχω μόνο μία.

Δεν τα υπολογίζω τα λεφτά… Δεν ξέρω γιατί. Νομίζω ότι θα πάθω κάτι σοβαρό και τουλάχιστον να έχω ευχαριστηθεί… Στην ζωή ποτέ δεν ξέρεις….!!! Εκεί που λες ότι όλα είναι εντάξει και όλα σου πάνε καλά, κάτι μπορεί να στραβώσει ποτέ δεν είσαι σίγουρος.

Θέλω να έχω ζήσει έντονα. Τώρα ποιος είναι ο έντονος τρόπος δεν ξέρω…. Το να έχω λεφτά και να τα διαθέτω όπως εγώ θέλω χωρίς να ρωτάω «πόσο κάνει;» όταν θέλω κάτι, για μένα είναι μεγάλη ανακούφιση.

Και μια που λέμε για τα λεφτά δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τις επενδύσεις μου στο χρηματιστήριο. Δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η ιστορία, αλλά μέχρι στιγμής έχω βγει φοβερά κερδισμένη… Έτσι λοιπόν και άλλα λεφτά… άκοπα!!!!

Τώρα δεν δουλεύω, άρα τα λεφτά μου είναι περιορισμένα. Σκέφτομαι καμιά φορά μόνο τα δώρα που έκανα εκείνη την εποχή που δούλευα, να μην έκανα, θα είχα αποταμιεύσει ένα σεβαστό ποσό. Αλλά τα δώρα είναι δώρα για μένα δεν αλλάζει αυτό το χούϊ

Και εδώ έρχεται και κολλάει το οξύμωρο σχήμα με μένα. Τι εννοώ με αυτό; Ότι ενώ ξοδεύω σε πάσης φύσεως βλακείες τα λεφτά μου, όταν έρχεται η ώρα να πάω να κάνω μια επίσκεψη σε έναν γιατρό βρε αδερφέ, εκεί τα τσιγκουνεύομαι!!!!

Δεν θέλω τα λεφτά μου να πηγαίνουν σε γιατρούς και εξετάσεις. Να σας πω ένα παράδειγμα να γελάσετε. Τα γυαλιά ηλίου μου κοστίζουν 220 ευρώ και τα γυαλιά μυωπίας μου μόλις 70 ευρώ!!!

Σας το είπα…!!! Δεν θέλω να ξοδεύω λεφτά σε γιατρούς… Αλλά θα μου πείτε μόνο εγώ είμαι;; ποιος θέλει να ξοδεύει λεφτά σε γιατρούς;

Μερικοί φυλάνε τα λεφτά τους να τα κάνουν «μασούρι» εγώ δεν είμαι τέτοια. Τα ξοδεύω με μεγάλη ευκολία. Είμαι χαρούμενη όμως, απολαμβάνω την ζωή μου και αν βρω τα ζόρια θα ξανακάνω οικονομία σαν εκείνη την μικρή, που ζούσε ευτυχισμένα έστω και με λίγα, σπουδάζοντας.