Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

5 Μαρ 2015

Ρόδο Κόκκινο

Πέρασε η πρωτομαγιά  δεν σου φερα στεφάνι
γιατί σαι ρόδο κόκκινο  και περιττό μου φάνει

"Εγώ ήμουν όμορφη στα νιάτα μου και ο Σάββας με αγάπησε πολύ. Μάλιστα αυτήν την μαντινάδα μου την είχε πει μία πρωτομαγιά πριν παντρευτούμε. Μου χε πει και άλλες αλλά που να τις θυμάμαι καλέ όλες τώρα;
Α! Σα να θυμάμαι τώρα μία   
Μα τω θεό Απόλλωνα και για την Αφροδίτη
 Έχουνε τα ματάκια σου ερωτικό μαγνήτη

Όταν γυρίσω και σε δω εις την ταράτσα επάνω
θαρρώ πως είσαι η παναγιά και τον σταυρό μου κάνω....

Πες μας κι άλλες Μαριγούλα την παρακαλούσαμε η αδερφή μου και εγώ και αυτηνής ήταν η χαρά της να μας λέει για το πόσο την είχε ερωτευτεί ο Σάββας της, ο ένας και μοναδικός άντρας που γνώρισε και αγάπησε μέχρι τέλους.

Στον ουρανό και αν ανεβείς και κάτσεις με τ΄αστέρια
δεν έχεις πια ξεγλυτωμό απ΄τα δικά μου χέρια.

Είναι κάποιοι άνθρωποι που σου αφήνουν ανεξίτηλο "το μελάνι της παρουσίας τους" στην ζωή σου, που η ζωή σου η ίδια από τα μικράτα σου είναι γεμάτη αναμνήσεις από αυτούς τους  ανθρώπους, που μεγαλώνεις μαζί τους, μαζί με τις παραξενιές και τις νοοτροπίες τους.

Μία γυναίκα που κυριολεκτικά με μεγάλωσε και με είχε στην αγκαλιά της από μωρό, ήταν η λεγόμενη Μαριγούλα του Σάββα. Έτσι την ήξερα, η Μαριγούλα του Σάββα του Καλλίδη. Τα σπίτια μας ήταν απέναντι στο χωριό, οι κόρες της είχαν μεγαλώσει και μέναν στον Πειραιά και αυτή η γυναίκα φύσει κοινωνικός άνθρωπος, αναζητούσε την παρέα και την συντροφιά της μαμάς μου, όταν ο Σάββας ήταν στο καφενείο ή στο μεροκάματο.

Τον περίμενε πάντα το μεσημέρι γύρω στις δύο η ώρα, στο κατώφλι του σπιτιού μας να ξενεφάνει στο στενό, έκανε μία στάση και αυτός στο σπίτι μας για ένα τσιγάρο λυτρωτικό και μετά κατέβαινε να φάει το νόστιμο φαγητό της Μαριγούλας. Πολλές φορές όταν δεν είχε τσιγάρα με έστελνε να πάω να του πάρω το ΠΡΩΤΟΝ αυτά ήταν τα τσιγάρα του.

Κάποιες άλλες φορές ξάπλωνε στον καναπέ μας η Μαριγούλα, έτσι λίγο να ξαποστάσει και να πιει τον καφέ που της ετοίμαζε η μαμά. Πάντα Ελληνικό με ολίγη και καλό καϊμάκι, άμα δεν είχε καϊμάκι ο καφές δεν άξιζε για την Μαριγούλα και ήθελε να τον πίνει πάντα από τα χεράκια της μαμάς μου. Μικρό κορίτσι εγώ δεν με αφήναν να φτιάχνω καφέδες και έτσι έκανα την σερβιτόρα.

Πολλές φορές της έχυνα τον καφέ αλλά ποτέ δεν μου φώναξε, το μόνο που θυμάμαι να μου λέει  είναι ότι όταν μεγαλώσω θα πηγαίνουμε στο διαμέρισμα μου κάτω στα Πηγάδια και θα της φτιάχνω εγώ τον καφέ και θα της τον σερβίρω στο μπαλκόνι μου. Και εγώ χαιρόμουν και καμάρωνα σαν γύφτικο σκεπάρνι.

Η αδυναμία της ήταν οι κόρες της. Η Χρυσάνθη η καθηγήτρια και η Σοφία η κομμώτρια, τις αγαπούσε και τις δύο πάρα πολύ, αλλά η μεγαλύτερη της αδυναμία της ήταν ο Σταύρος το μοναδικό της εγγόνι. Τον είχε σαν πρίγκιπα και τον περίμενε κάθε καλοκαίρι που θα τελείωνε το σχολείο, να έρθει να κάνει τις διακοπές του.

Με τον Σταύρο ήμαστε φίλοι από μικροί, τον θυμάμαι να κάθεται στην πεζούλα της γιαγιάς του και να μου τραγουδάει το "Μαρία με τα κίτρινα" Η Μαριγούλα φοβόταν μην πέσει κάτω από την πεζούλα της και του φώναζε "Σταύρο κάτσε καλά, Σταύρο κάτσε ίσια" αλλά εκείνος ήθελε να την πειράζει και έκανε σκανταλιές.

Αλλά και εμείς κάναμε σκανταλιές όπως εκείνη την ημέρα που πήγαμε και κόψαμε όλα τα μανταρίνια από την αυλή της. Η αυλή της γιαγιάς Μαριγούλας είχε στην μέση μία όμορφη και φουντωτή μανταρινιά που κάθε χρόνο έκανε κάτι ζουμερά μανταρίνια. Κάθε φορά που ήταν η εποχή η Μαριγούλα ερχόταν με μία "αγκαλιά" μανταρίνια στην μαμά μου έτσι για να φάνε τα παιδιά έλεγε.

Και ξαφνικά όλα αυτά τελείωσαν, πάνε και οι καφέδες, πάνε και τα μανταρίνια και οι βόλτες στον Άγιο Βλάση και οι καφέδες στο διαμέρισμα μου στα Πηγάδια και τα πάντα. Η Μαριγούλα ήρθε στον Πειραιά να δει τις δύο αγαπημένες της κόρες, την Σοφία και την Χρυσούλα. Ήρθε και έμεινε...

Πάνε τώρα 40 μέρες που έμαθα ότι η Μαριγούλα είναι στην γειτονιά των αγγέλων, "έφυγε" ένας άνθρωπος που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με τα παιδικά μου χρόνια. Και ξέρεις κάτι; Όσο φεύγουν αυτοί οι άνθρωποι, τόσο αισθάνεσαι εσύ ότι μεγαλώνεις και αυτό δεν είναι πάντα καλό.

Όταν κόβεται ο ομφάλιος λώρος με τα παιδικά σου χρόνια, όταν δεν έχεις πια μάρτυρες της παιδικής σου αφέλειας, ανωριμότητας και όποιας εξυπνάδας, τότε τι μένει; να είσαι εσύ η γραφική φιγούρα στις ζωές άλλων μικρών παιδιών και ίσως, σιγά σιγά να σκέφτεσαι ότι ήρθε και η σειρά σου να μεγαλώσεις, να ανησυχήσεις αλλά και να προστατεύσεις τους ανθρώπους που έχεις γύρω σου και σ΄ αγαπούν όπως έκανε και η ίδια.


Καλό ταξίδι Μαριγούλα, Αιωνία η μνήμη. 

15 σχόλια:

Like like like είπε...


Chalkia Anna

Diogenis Kritsiotis

Minas Gerapetritis

Fani Diakopoulou-Mikros

Stauros-fenia Theoharidis

Anna Leou

Mihalis- Nectarios Vasiliotis

Sofi Theoxaridi

Αννα Διακουμη

Popy Protopapa

Kalliope Vasilis Saitis

Mary Stavrakis Papayiannis

Minas Lyristakis

Hera Psaros

Niki Gergatsoulis Pahountis

Mary Liontakis

Cvetomira Borisova

κατερινα τσολακιδου

Stauros-Fenia Theoharidis είπε...

Ευχαριστουμε πολυ Μαρια

Sofia Theoharidou είπε...

se euxaristoume polu maria gia ta oraia sou logia gia tin agapimeni mou kai aksexasti mitera polu apla einai logia apo kardias ena egalo euxaristo den tha ta ksexaso pote

Chalkia Anna είπε...

Πολύ ωραίο, αληθινό κείμενο. Αξέχαστες στιγμές με την αγαπημένη μας Μαριγούλα...

Sofi Theoharidou είπε...

sagapo annoula mou

Άννα Διακουμή είπε...

Τοσο τρυφερο..τοσο ρεαλιστικο..τοσο ανθρωπινο!!!Σ ευχαριστω Μαρια!!!

Stauros-Fenia Theoharidis είπε...

Ειναι τοσο συγκινητικά αυτα που γράφεις Μαρια ... που δεν χορταίνω να τα διαβάζω κ να σκουπιζω τα δάκρυα μου . Μονο οσοι ζήσαμε αυτήν την γυναίκα μπορούμε να καταλάβουμε τι άνθρωπος καλοσυνατοs χωρίς ίχνος κακιάς κ πονηριαs . Γιαγιάκα μου θα σε θυμόσαστε για παντα ήσουν ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΜΕ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΩ ΟΣΟ ΖΩ ΕΓΩ Κ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ .

Chalkia Anna είπε...

Ακριβώς έτσι είναι Σταύρο. Πολύ καλά έκανε η Μαρία και έγραψε ένα τόσο όμορφο κείμενο γιατί της άξιζε. Όλοι εμείς που τη ζήσαμε νομίζω πως συμφωνούμε λέξη προς λέξη, έτσι δεν είναι?

Μαρία είπε...

Σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα λόγια. Πάντα έγραφα αυτά που αισθανόμουν και αυτά είναι τα αληθινά μου συναισθήματα, αυτά που έχω ζήσει με την Μαριγούλα.

Sofi Theoharidi είπε...

kai emeis maria mou panta sasaisthanomastan dikous mas anthropous ego saseixa san paidia mou ostauros isastan oi mikres tou adelfoules kai pali ena megalo euxaristo maria kai annoula

Stauros- Fenia Theoharidis είπε...

Ναι ΑΝΝΑ εχειs απολυτο δικαιο .. Μαρια κ παλι σ ευχαριστω πολυ .

Anna Leou είπε...

Η αγαπημένη μας Μαριγουλα ειναι και δικιά μου παιδική ανάμνηση ειτανε η καλή φιλενάδα της μητέρας μου και όλα τα χρόνια που μέναμε στα Πηγαδια ερχόντουσαν στο σπίτι μας η Χρυσουλα και η Σοφία πριν πεθάνει η μητέρα μου μου ζήτησε να την πάρω στον Πειραιά να την δει τη φιλενάδα της για τελευταία φορά μας πήρε η Σοφία και την είδαμε τωρα θα τα λένε στον Παράδεισο μαζί θα της θυμόμαστε πάντα Πολυ ωραία Μαρια αυτά που έγραψες να είστε καλά να την θυμόσαστε Σταύρο Σοφία Χρυσουλα

Sofi Theoharidi είπε...

euxaristoume polu anna mou etsi einai opos ta les

Kalliope- Vasilis Saitis είπε...

Μπραβο σου Μαρια .Με συγκινησες με αυτην την ωραια καταθεση ψυχης .Αυτα που γραφεις ειναι οι καλες αναμνησεις που κι εμεις στον Αη Βλαση ειχαμε απο την καλη μας Μαριγουλα .Λυπηθηκα Σοφια μου που δεν ημουνα τουλαχιστον στο μνημοσυνο της Ο Θεος ας την αναπαυσει .

Μαρία είπε...

Ευχαριστώ πολύ Καλλιόπη και Άννα για τα όμορφα λόγια σας. Αιωνία η μνήμη της!