Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

11 Μαΐ 2013

Μαίρη & Μαρια ή Μαρία & Μαίρη;

Με την φίλη μου την Μαίρη μας χωρίζουν πάρα πολλά, όμως, είναι περισσότερα αυτά που μας ενώνουν. Με την Μαίρη έχουμε κάνει παρέα από πολύ μικρές, οι πρώτες μου αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία είναι μαζί της. 

Γνωριζόμαστε από την Δευτέρα Δημοτικού που ήρθε στην γειτονιά μου. Μπορούσαμε να παίζουμε ώρες ατελείωτες "γραφεία", κούκλες, "οξινίες", κρυφτό, κυνηγητό, να βλέπουμε τηλεόραση, να χορεύουμε, να πηγαινουμε μαζί για μπάνιο στην θάλασσα, να κοιμόμαστε μαζί τα βράδια όταν οι γονείς μας έβγαιναν, να κάνουμε "πιτζάμα πάρτυ", να βλέπουμε το "χτυποκάρδια στο Beverly Hills" και να φοράμε ανοιχτά καρωτά πουκάμισα όπως τον Dylan και τον Brandon. 

Όλες τις ανησυχίες μας τις μοιραζόμασταν. Μπορεί να χωρίζαμε για λίγο, μπορεί να κάναμε διαφορετικές παρέες, μπορεί να βρισκόμασταν η μία στην Αθήνα και η άλλη στην Κάρπαθο, μπορεί να μην μιλούσαμε για καιρό στο τηλέφωνο, μπορεί να μην βλεπόμασταν για καιρό, πάντα όμως η μία μαθαινε τα νέα της άλλης. Όταν βρισκόμασταν ήταν σαν να μην πέρασε μία μέρα. 

Ένα παράξενο πράγμα ο χρόνος να σταματάει... Να νιώθουμε την ίδια οικειότητα όπως παλιά που παίζαμε τις γραμματέες. Άσχετα αν καμία από τις δύο μας δεν έγινε ποτέ γραμματέας. Ξέραμε τις ανησυχίες μας, μπορούμε να εμπιστευθούμε η μία την άλλη και η κάθε μία από εμάς ξέρει ότι πραγματικά υπάρχει ανειδιοτέλεια. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός, δεν υπάρχει κάτι να μοιράσουμε. 

Πραγματικά δύσκολο αυτό στις ημέρες μας. 

Μαίρη είμαι χαρούμενη που σε ξαναβρήκα καταλαβαίνοντας ότι δεν σε είχα χάσει ποτέ. 
Μαίρη να χαίρεσαι τα δύο υπέροχα παιδάκια σου και άντε με το καλό να κάνεις και την Άννα. 
Και να σου πω και ένα μικρό μυστικό; Έχω μία μικρή αδυναμία στον Δημητράκη!
- Εσείς σε ποια χώρα πάτε;
- Γιατί ήρθε αυτή; την λένε και αυτή Κυζούλα; χαχαχαχαχαχα  

Παρακάτω θα δείτε μερικές φωτογραφίες από τα παλιά που θα προσπαθήσω εν καιρώ να βάλω και νεότερες και περισσότερες. 

Μαίρη Λέου (αριστερά) 15 Αυγούστου 1999 στις Πυλές. 

25 Μαρτίου 1998 Παραστάτισσες στην Γ΄Λυκείου Απερίου. Η φωτογραφία
είναι τραβηγμένη στην Πλατεία του Όθους. 

15 Αυγούστου 1999 στις Πυλές.
Στην μέση η αδερφή μου Άννα Χαλκιά

15 Αυγούστου 1999 Βράδυ στο "Εδέμ"
Αριστερά η Σοφία Βιτωρούλη. 

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Και γω την ίδια αίσθηση έχω για τη Μαίρη, είτε μιλάμε στο τηλέφωνο, είτε τη δω στην Κάρπαθο για λίγο, είτε στο chat, πλέον, μέσω facebook.
"Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν" τελικά...

Άννα