Taxi beep stories

 Πήρα το δίπλωμα οδήγησης και μόνο που δεν το έκανα και αυτό κορνίζα να το κρεμάσω στο σαλόνι μου μαζί με τα άλλα διπλώματα.

Το δίπλωμα οδήγησης για έναν περίεργο λόγο το κρύβω επιμελώς μέσα στην ντουλάπα μου εκεί που έχω όλα τα πολύτιμα πράγματα μου. Στο σημείο ας πούμε που έχω το βιβλιάριο καταθέσεων μου ή και την πιστωτική  μου (άσχετα αν είναι υπερχρεωμένα και τα δύο).

Για να μην πλατειάζω, το θέμα μου είναι ότι ναι, κατάφερα να πάρω το δίπλωμα οδήγησης αλλά δεν κατάφερα ποτέ να πάρω αυτοκίνητο. Πόσω δε μάλλον να οδηγήσω κιόλας. Μία δύο αποτυχημένες προσπάθειες έκανα και ήταν ο φόβος και ο τρόμος της φίλης μου της Φωτεινής και η επιβεβαίωση της αδερφής μου.

Με άλλα λόγια, σε καταστάσεις «εκτάκτου ανάγκης» εμπιστεύομαι τα λατρεμένα Ταξί. Μάλιστα έχω αποκτήσει μία πολύ καλή σχέση και με τους οδηγούς τους, καθώς είναι άνθρωποι που τις περισσότερες φορές περιμένουν ένα άτομο σαν κι εμένα, το οποίο θα τους δώσει την σπίθα, ώστε να «ανάψει» η συζήτηση.

Μα για την πολιτική θα είναι; Μα για το διπλοπαρκάρισμα θα είναι; Για τις σχέσεις των γυναικών με τους άντρες; Για σπουδές; Για όνειρα σπασμένα και ανεκπλήρωτα; Για την άτιμη την κοινωνία που άλλους μας ανεβάζει και άλλους μας κατεβάζει; Πάντα υπάρχει ένα θέμα για ανάλυση.

Στο κείμενο μου αυτό θα γράψω τρεις ιστορίες με πρωταγωνιστές τα Ταξί και τους οδηγούς τους που μου φαίνονται ασυνήθιστες ή τουλάχιστον νομίζω κατά την ταπεινή μου άποψη ότι δεν συμβαίνουν πολύ συχνά τέτοια περιστατικά.

Θα ξεκινήσω από την πιο πρόστυχη γιατί σας έχω μάθει αναγνώστες μου, ότι για κάτι τέτοια θα μου δίνατε και το Νόμπελ λογοτεχνίας (αν υπάρχει) μετά την πρόστυχη θα ακολουθήσει μία χαζή και θα τελειώσω με μία –θέλω να πιστεύω- ρομαντική.  Ξεκινάω!

Διαβάστε ολόκληρη την ιστορία αγοράζοντας το βιβλίο "Παράλληλες Σκέψεις..." 
από την ενότητα ΑΓΟΡΑ ΟΝΕΙΡΩΝ