Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

13 Φεβ 2013

Η τελευταία Master Chef


Παλιότερα που παρακολουθούσα και εγώ μανιωδώς τις εκπομπές στην τηλεόραση, ο Νίκος Χατζηνικολάου είχε μια εκπομπή που αν θυμάμαι καλά την έλεγε «Πρόσωπα». Σε κάποια από αυτές τις εκπομπές υποστήριξε ότι τον κατηγορούσαν ότι φτιάχνει «αγιογραφίες» στα πρόσωπα που προβάλλει, εννοώντας βέβαια ότι προβάλλει μόνο τα ευχάριστα της προσωπικότητας τους.

Τις αγιογραφίες όμως για μένα τις φτιάχνει ο φίλος μου ο Φρέγκης, το μόνο που θα κάνω σε αυτό το κείμενο είναι να σας γράψω για ένα κορίτσι. Μία συμμαθήτρια μου. Θα το έχετε καταλάβει άλλωστε ότι οι ιστορίες που γράφω ξεκινούν από το παρελθόν και φτάνουν στο σήμερα με μία ευχάριστη διάθεση.

Ήμουν στην Τρίτη λυκείου, με άγχος για τις πανελλήνιες. Εκείνη την χρονιά ήρθε στην τάξη μας και η Άννα ή αλλιώς Άντζελα το καλλιτεχνικό της. Νομίζω ότι πιο όμορφο κορίτσι δεν υπήρχε στο σχολείο χωρίς υπερβολή.

Η μητέρα της ήταν Γερμανίδα και ο μπαμπάς της Καρπάθιος. Υποθέτω ότι γνωρίστηκαν σε κάποιο από τα γνωστά Greek kamaki bars του νησιού, όταν άρχισαν να έρχονται οι πρώτες τουρίστριες. Υποθέτω πάλι ότι μαγεμένη η μητέρα της από την ομορφιά αλλά και από την αγριάδα του νησιού αποφάσισε να παντρευτεί τον έρωτα της και μετά απ΄όλα αυτά προέκυψε η Άννα- Αντζελα.

Η Άννα ήταν η πιο ψηλή απ΄ όλες μας. Είχε και έχει τέλειες αναλογίες. Κάθε φορά που σηκωνόταν στον πίνακα εγώ δεν πρόσεχα τι έγραφε στον πίνακα, πρόσεχα τα καλοσχηματισμένα πόδια της. Το ύψος της, τα όμορφα μαλλιά της που έπεφταν στους ώμους της.

Ευτυχώς για μένα η Αννα-Αντζελα δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο. Αν τα πήγαινε καλά θα είχα πραγματικό πρόβλημα. Όχι μόνο εγώ, όλα τα κορίτσια. Δεν γίνεται να είναι κανείς τέλειος σε όλα έτσι δεν είναι;

Έτσι λοιπόν η Άννα ήταν ατίθασο κορίτσι, έκανε κοπάνες, γυρνούσε στα μπαράκια. Δεν ήθελε να δώσει πανελλήνιες. Κανείς δεν ήξερε που θα καταλήξει αυτό το κορίτσι.

Το μόνο που έκανα εγώ ήταν να προσπαθώ να της σβήσω μερικές απουσίες από το απουσιολόγιο για να μην χάσει την τάξη. Αλλά πόσες να έσβηνα η άμοιρη; Μία μέρα ήρθε και μου άρπαξε το απουσιολόγιο και έσκισε 2-3 σελίδες μαζεμένες λέγοντας μου: «Άντε τώρα να πάνε να βρούνε πόσες απουσίες έχω κάνει» εννοώντας τους καθηγητές μας.


Διαβάστε την συνέχεια της ιστορίας αγοράζοντας το βιβλίο "Παράλληλες Σκέψεις..."
από την ενότητα ΑΓΟΡΑ ΟΝΕΙΡΩΝ


Στο εστιατόριο της Αννας-Αντζελας Παπαβασιλείου
στην Κάρπαθο το καλοκαίρι του 2012







Αννα-Αντζελα Παπαβασιλείου αυτό το κείμενο στο χρωστάω για αυτό που έκανες για μένα στο reunion (ξέρεις εσύ) Χαιρετισμούς στην Χαρά και να αυξήσεις τον μισθό της τώρα γιατί είναι πτυχιούχα. Φιλιά

11 σχόλια:

Αμανεζής Παναγιώτης είπε...

Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό !!!

Μαρία είπε...

συμφωνείς Παναγιώτη εεε;; Χαίρομαι!!

Άννα Χαλκιά είπε...

Και γω θα βαζα στοίχημα ότι δε ξέρει ούτε νερό να βράσει!! Πάντως μπράβο της και κρίμα που δε δοκίμασα τα φαγητά της το καλοκαίρι!

Μαρία είπε...

Αν τα δοκιμάσεις θα ξεχάσεις και αυτά που ξέρεις από μαγειρική!!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό αρέσει σε:

Andreas Makris

Nikos Gavalas

Maria Diakou

Sofia Malofti
Ι.Ι.Ε.Κ. ΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ

Elia Zervou
Works at Eyedoll.gr (official)

Chalkia Anna
Thrapsano Heraklion Crete at MINOS POTTERS COOPERATIVE OF THRAPSANO LTD

Roula Mantinaou

Amanezis Panagiotis
Karpathos

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο της!! Κι εγώ τη θυμάμαι από το σχολείο... Ήταν συμμαθήτρια του αδερφού μου.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο της!!!!! Κι εγώ τη θυμάμαι από το σχολείο, ήταν συμμαθήτρια του αδερφού μου. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε :"Βάλε Mega να δεις μια γνωστή." Και βλέπω την Άντζελα!

Εύη Γεωργιάδου είπε...

Ηθικό δίδαγμα...μην κρίνεις και μην βγάζεις συμπεράσματα απο αυτά που βλέπεις μόνο!!
Μπράβο στην Άννα και εύχομαι να δούμε πολλα περισσότερα απο αυτήν!,
Αλλα και συ Μαρακι δεν πας πίσω.....πολλα μπράβο και σένα!!σε παρακολουθώ και διαβάζω με πολυ ενδιαφέρον αυτα που γράφεις...!

Μαρία είπε...

Κονσταντίνε Σεβδαλή μου κάνει εντύπωση που λες ότι ο αδερφός σου ήταν συμμαθητής με την Αντζελα γιατί λογικά θα ήταν και δικός μου συμμαθητής ποιος είναι ο αδερφός σου;

Σε ευχαριστώ και για τα σχόλια σου πάντως, να είσαι καλά.

Μαρία είπε...

Εύη Γεωργιάδου δεν μπορείς να φανταστείς πόσο δίκιο έχεις στο ηθικό σου δίδαγμα.

Όσες φορές "κοροϊδεψα" κάποιους ανθρώπους αποδείχτηκαν οι καλύτεροι φίλοι μου, σε όποιο επίπεδο και ήμουν.Φιλικό, οικογενειακό, σχολή, μεταπτυχιακό κοκ.

Πλέον προσπαθώ να δω τους ανθρώπους πίσω από αυτό που "φαίνεται" γιατί την έχω πατήσει και εγώ με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Τέλος, σε ευχαριστώ που με διβάζεις, κάνω μόνο ότι ήξερα να κάνω πάντα, να γράφω καλές εκθέσεις.

Θυμάσαι την Διακουμή; μπορεί να διάβαζε τις δικές μου εκθέσεις όμως εσένα συμπαθούσε!!!

φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Τελικά Μαρία νομίζω ότι είσαι ο συνδετικός κρίκος με το παρελθόν που δεν έχουμε πλέον χρόνο να σκεφτούμε και να νοσταλγησουμε!!!!!Συνεχισε να γράφεις τις ωραίες σου διηγήσεις γιατι μας αρέσει...,,!!!!!Μαιρη Λεου