Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

27 Νοε 2012

Είσαι Οθείτης; Δες...

Αν κατάγεσαι από την Κάρπαθο και ειδικά από το Όθος, τότε δεν χρειάζεται να σου πω περισσότερα, σίγουρα με γνωρίζεις. Αν απλώς μένεις στον Πειραιά και θες να γνωριστούμε, τότε σε καλώ στην παρουσίαση του βιβλίου μου "Παράλληλες σκέψεις" την Δευτέρα 3/12 και ώρα 6:30μμ. Στην αίθουσα του συλλόγου Οθειτών, Αθηνών-Πειραιά. (Μπότσαρη 53-55, Πειραιάς) Χάρτης εδώ

Για όποιον δεν με ξέρει και θέλει να με μάθει
Περισσότερα για το Βιβλίο εδώ
Εκδοτικός οίκος Andys publishers




Σας περιμένω όλους. 
Μαρία

21 Νοε 2012

Η ζωή σε πάει από εδώ....εκεί και από εκεί.... Παραπέρα...


"Η ζωή σε πάει από εδώ.... εκεί και από εκεί... παραπέρα, δεν μπορείς  να προβλέψεις την ζωή, η ζωή είναι περίεργη, κρύβει εκπλήξεις πολλές φορές."

Αυτά ήταν τα λόγια της φίλης μου της Αλέκας που έχει περισσότερη εμπειρία από μένα, καθότι αρκετά μεγαλύτερη.

Μέχρι τώρα πίστευα και υποστήριζα με έντονο τρόπο, ότι την ζωή μας την φτιάχνουμε εμείς με τις επιλογές μας και με το μυαλό μας. Ότι αυτό που «λουζόμαστε», αυτό που τελικά ζούμε, είναι αυτό που εμείς είχαμε επιλέξει ή στην καλύτερη των περιπτώσεων είναι το αποτέλεσμα των πράξεων μας.

Όμως όχι φίλοι μου...
Η ζωή σε πάει από εδώ.... εκεί... και από εκεί.... παραπέρα.

Κάποιος μαθητής μου κάποτε μου είχε πει: «Φοβάμαι γι΄αυτά που θα γίνουν για μένα, χωρίς εμένα» και εγώ έσπευσα να του πω ότι τίποτα δεν θα γίνει το οποίο δεν θα είναι κάτι που δεν θα θέλει. Αλλά ακόμα και εάν κάτι δεν θα γίνει, θα ήταν κάτι που δεν το πόθησε αρκετά, όπως χαρακτηριστικά είχα διαβάσει κάπου.

Φυσικά διαψεύστηκα.

Και διαψεύστηκα για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι χωρίς να το περιμένει κανείς στην Ελλάδα ξέσπασε η οικονομική κρίση και όλα τα σχέδια ανατράπηκαν, ζούμε καταστάσεις που ούτε καν τις φανταζόμασταν τα προηγούμενα χρόνια.

Από γενιά της ευμάρειας και της καλοπέρασης, φτάσαμε να λέμε ότι θα είμαστε η γενιά που θα λέμε ότι προλάβαμε ανοιχτά τα καλοριφέρ! Ή ακόμα χειρότερα ότι αντί για δέντρο θα στολίσουμε τα καλοριφέρ μας τα Χριστούγεννα ώστε να χρησιμέψουν και αυτά σε κάτι.....

Όπως έχω ξαναπεί, η οικονομική κρίση έκανε και ένα καλό. Μας έκανε περισσότερο ανθρώπους, μας έκανε να ξανασκεφτούμε και να επαναπροσδιοριστούμε σαν άτομα και σας προσωπικότητες. Ξεπεράσαμε το δήθεν και έχουμε φτάσει σε σημείο να μην ζηλεύουμε πια αυτούς με τα ακριβά τζιπ και το I phone 4s που πολύ πιθανόν να μην έχουν καν μονάδες να κάνουν μία κλήση...

Ο δεύτερος λόγος που διαψεύστηκα όπως έλεγα και πιο πριν είναι η τεχνολογική και ιντερνετική επανάσταση. Ήταν όνειρο μου να ζω σε έναν κόσμο όπου θα πρωταγωνιστούσαν οι υπολογιστές, ήξερα και ήλπιζα να γίνει κάτι τέτοιο. Και έγινε.

Αυτό που δεν πίστευα ότι θα γινόταν σε τόσο μεγάλο βαθμό, είναι η εξάρτηση των ανθρώπων από τα μηχανήματα. Δεν πίστευα ότι θα λέγαμε «φίλους» ανθρώπους που ούτε καν έχουμε δει στην πραγματικότητα και που πολύ πιθανόν όταν τους βλέπαμε να μην θέλουμε να τους ξαναδούμε.

Δεν πίστευα ότι οι ανθρώπινες σχέσεις θα καθοριζόντουσαν από ένα Like  ή από ένα σχόλιο.

Δεν πίστευα ότι ακόμα και οι έρωτες μας θα ήταν μέσα στον υπολογιστή, ότι θα είχα τόση αγωνία να διαβάσω ένα μήνυμα από αυτόν ή να ψαχουλεύω στο προφίλ του, να δω τι έκανε παλιά, τι σκέφτεται τώρα, τι του αρέσει, που θα πάει και με ποιους.

Αισίως κλείνω 20 χρόνια που χρησιμοποιώ υπολογιστή. Είμαι 32 ετών που σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου και πολλές ώρες από την ζωή μου, το έχω περάσει παρέα με τον υπολογιστή μου.

Για μένα όταν πια δεν χρειαζόταν να γράφω την εντολή win και να πατήσω enter ώστε να μπω στα «υπερσύγχρονα» τότε Windows 3,1 ήταν μία μικρή επανάσταση. Αλλά η επανάσταση ήρθε με το Facebook. Εκεί ήταν που «χάσαμε την μπάλα» ξεχάσαμε ότι ήταν για διασκέδαση και ψυχαγωγία, μετά το κάναμε εργαλείο δουλειάς και διαφήμισης, στο τέλος έγινε εμμονή και πάθος.

Ζούμε σε έναν εικονικό κόσμο, που έχουμε άποψη για όλα, που δείχνουμε στους άλλους την ζωή που θα θέλαμε να ζήσουμε, που είμαστε χαρούμενοι και ευτυχισμένοι και όλοι μας θαυμάζουν και όποιος μας «χαλάσει την συνταγή» υπάρχει και το Delete, ενίοτε και το Block.

Τι γίνεται όμως όταν πας να κοιμηθείς το βράδυ; Είναι κάποιος μαζί σου; Ή είσαι μόνος; Και αυτός ο κάποιος που βρίσκεται δίπλα σου σε κάνει να αισθάνεσαι αυτά που ονειρεύεσαι και περιγράφεις ή απλά η μοναξιά σου είναι μεγαλύτερη και αποκρουστικότερη;

Η ζωή σε πάει από εδώ..... εκεί....   και από εκεί .... Παραπέρα.
Και αν δεν ξέρουμε να ξεχωρίσουμε το πραγματικό και το αυθεντικό ό,τι και να γράφουμε, η ευτυχία δεν πρόκειται να έρθει. Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος ο γεμάτος, που ζει με τις χαρές και τις λύπες του μου είχε πει κάποτε μία γιατρός. Γιατί, αν δεν είχαμε τις λύπες δεν θα μπορούσαμε να εκτιμήσουμε τις χαρές. Γιατί η χαρά από μόνη της είναι και η ίδια αρρώστια. 



15 Νοε 2012

Κάτι ψήνεται


..... και όχι στην κατσαρόλα

Κάτι ψήνεται

...... και δεν είναι η γνωστή εκπομπή στον Alpha

Σε λίγο καιρό θα μάθετε τα "μαγειρέματα" μου.

Stay tuned.