Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

7 Οκτ 2012

Μα τι ζήτησα επιτέλους;


Διαβάζω ένα βιβλίο πολύ γνωστό λέγεται «το μυστικό» είμαι ακόμα στην αρχή βέβαια και δεν έχω πολλά να σας γράψω γι αυτό. Η ουσία της υπόθεσης αν κατάλαβα καλά, είναι ότι με το που θα διαβάσω αυτό το βιβλίο και θα ανακαλύψω το μυστικό, αμέσως θα αλλάξει η ζωή μου.

Θα βρω δουλειά, θα βρω άντρα, θα αποκτήσω πολλά λεφτά, θα γιατρευτούν όλες οι αρρώστιες μου, θα γίνω κάτι σαν τον Αινστάιν και τον Μπετόβεν. Τόσο καλή!

Να σας πω την αλήθεια μέχρι τώρα δεν μου έκανε καλή εντύπωση το βιβλίο, έχω την εντύπωση ότι απευθύνεται λίγο σε ανεγκέφαλους. Σε ανθρώπους που πίστευαν ότι έχουν μεγάλες δυνάμεις αλλά για κάποιο λόγο αυτές... κοιμούνται.

Είναι κάτι σαν την «Φανουρόπιτα» που κάνουν οι Χριστιανές στον Άγιο Φανούριο όταν χάσουν κάτι πολύ σημαντικό. Ε! Όχι Άγιε Φανούριε δεν σε πάω... όχι δεν σε πάω... Αν ήσουν πραγματικά καλός άγιος θα μας έκανες την χάρη χωρίς να θέλεις ανταλλάγματα ούτε πίτες ούτε σπανακόπιτες. Τίποτα, έτσι απλά θα μας φανέρωνες αυτό που χάσαμε....

Αλλά βλέπεις είτε κάνεις την φανουρόπιτα είτε δεν την κάνεις εσύ μπορείς να βρεις αυτό που έχασες χωρίς να οφείλεται στον Αγιο. Έτσι λοιπόν αν πιστέψεις σε κάτι πάρα πολύ, μπορεί και να το πετύχεις, αρκεί βέβαια να πολεμήσεις και να δουλέψεις σκληρά γι΄αυτό και τότε οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου.

Και να σου πω και κάτι; Δεν ζήτησα κάτι extreme από την ζωή μου που να μην τα δικαιούμαι. Δεν ζήτησα να γίνω βασίλισσα ή μέγας εξερευνητής. Δεν ζήτησα τίποτα από όλα αυτά.

Ζήτησα τα απλά και καθημερινά. Πρώτα απ΄όλα να είμαι καλά στην υγεία μου αλλά και γι΄ αυτό χρειάστηκε να παλέψω πολύ σκληρά για να είμαι υγιής και να σας γράφω αυτήν την στιγμή με νηφαλιότητα, ηρεμία και καθαρή σκέψη.

Ζήτησα να πάρω το πτυχίο μου και να είμαι σε θέση να μαθαίνω και να εξελίσσομαι σαν άτομο και σαν προσωπικότητα. Αυτό το κατάφερα, αλλά και αυτό με πολύ κόπο και πολύ διάβασμα, με πολλές θησίες και με πολλά κόστη.

Ξέρετε, θα σας εξομολογηθώ κάτι. Καμία φορά σκέφτομαι μήπως θα ήταν πιο ανώδυνο για μένα στα 18 μου αντί να φύγω για σπουδές στην Αθήνα, να άνοιγα το μαγαζί μου στην Κάρπαθο, που ήταν και επιθυμία του μπαμπά μου.

Το σκέφτομαι πολλές φορές και λέω ότι ίσως να ήταν πιο άνετη η ζωή μου και πιο χαρούμενη. Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν είχα ακόμα μία ζωή από την αρχή και ξέροντας τι επρόκειτο να ακολουθήσει. Πάλι το ίδιο θα έκανα. Πάλι θα σπούδαζα.

Ζήτησα έναν άνθρωπο να επικοινωνούμε και να καταλαβαινόμαστε. Αλλά στην εποχή μας έχουμε φτιάξει τόσα μέσα επικοινωνίας, τόσους τρόπους να έρθουμε πιο κοντά, αλλά αυτό που καταφέρνουμε είναι να απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο. Να χωνόμαστε πίσω από έναν υπολογιστή και να ζούμε την ζωή που θα θέλαμε στο εικονικό μας κόσμο.

Ζήτησα μία δουλειά για να ζω αξιοπρεπώς και ποτέ δεν ήρθε. Ήρθε για λίγο και μετά έφυγε πάλι και ξανάρθε για λίγο και μετά χάθηκε πάλι και όταν χάθηκε την τελευταία φορά η ανεργία έφτασε στο 24% άσε να μην πω για την γυναικεία ανεργία. Δεν ξέρω αν φταίω εγώ που είμαι άνεργη, ίσως να έπρεπε να είμαι πιο έξυπνη, πιο όμορφη, πιο «καπάτσα» ίσως να μην έπρεπε να πηγαίνω με τον σταυρό στο χέρι. Ϊσως θα έπρεπε να διεκδικώ τα «θέλω» μου εντονότερα.

Μα τι ζήτησα επιτέλους; Να φτιάξει η κατάσταση στην Ελλάδα. Αλλά αυτό ακούγεται σαν ανέκδοτο.   Cheers!

Δεν υπάρχουν σχόλια: