Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

26 Αυγ 2012

Θα με μισήσεις αλλά....




Πήγα σε ένα από τα ομορφότερα νησιά, πήγα σε θάλασσες όμορφες γαλανές καθαρές με βοτσαλάκια και με λεπτή άσπρη άμμο. Με πράσινους και γαλανούς βυθούς, με ψαράκια μικρά και μεγάλα.  Ερημικές αλλά και πολυσύχναστες. Έκανα εικοσιπέντε μπάνια, ήπια θαλασσινό νερό, με χτύπησε αεράκι, σκαρφάλωσα σε κύματα και άλλα πολλά...

Το μυαλό μου είναι γεμάτο αναμνήσεις. Ναι σωστά το κατάλαβες. Μόλις επέστρεψα σε αυτό που ο κόσμος θέλει να λέει «την καθημερινότητα μου»

Είχα 3 χρόνια να πάω διακοπές και περισσότερα από πέντε στην θάλασσα. Η Κάρπαθος για μένα ήταν μουντή, χειμερινή, καταθλιπτική έτσι όπώς την είχα αφήσει τον περασμένο Φεβρουάριο.

Και η αποκάλυψη φάνηκε μπροστά μου στις 7 Ιουλίου που κατέβηκα. Είχα χρόνια να δω και να ξαναπιστέψω στο όνειρο των χιλιάδων τουριστών που κατακλύζουν  το νησί.

Η Κάρπαθος είχε μεταλλαχτεί. Είχε βάλει τα καλά της, ήταν χαρούμενη και φιλόξενη και ήταν εκεί για μένα για ακόμα μία φορά. Με περίμενε σαν να μην είχα φύγει ποτέ. Οι φίλοι οι γνωστοί τα ξαδέρφια όλοι εκεί μια οικογένεια.

Να με ρωτάνε που πάω και εγώ να πρέπει να απαντήσω, να με ρωτάνε αν δουλεύω εδώ και εγώ να εξηγώ και να είναι τόσο εύκολα να μάθω πληροφορίες γι αυτούς που με ενδιαφέρουν με μία αθώα ερωτησούλα απλώς!.

Θα με μισήσεις το ξέρω γιατί εσύ δεν έχεις κάποιο νησί να πας, ένα νησί που να σε περιμένει κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και Καλοκαίρι γιατί εσύ δεν έχεις τις θάλασσες που έχω εγώ.

Θα με μισήσεις γιατί εμείς «αγαπιόμαστε» και είμαστε ενωμένοι. Θα με μισήσεις γιατί όταν τα βρω δύσκολα εκεί θα πάω, θα έχω μία πόρτα ανοιχτή και φιλόξενη. Ναι μπορείς να με μισήσεις...

Όλες αυτές οι εικόνες και οι σκέψεις που μένουν χαραγμένες στο μυαλό μου, κλείνω τα μάτια μου και το μπλε της θάλασσα είναι ακόμα εκεί και με δελεάζει, γιατί έφυγες μου φωνάζει; Γιατί τόσο νωρίς; Αλλά η δουλειά δεν ξέρει από αργά και νωρίς....

Παρακάτω φίλοι μου θα δείτε μερικές φωτογραφίες από τις διακοπές μου. Enjoy!!!













5 σχόλια:

Δημήτρης είπε...

Δεν σε μισώ αλλά σε ζηλεύω. Καλή επάνοδο στη καθημερινότητα σου.

Δημήτρης είπε...

Δεν σε μισώ αλλά σε ζηλεύω. Καλή επάνοδο στη καθημερινότητα σου :-)

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο...
Άννα Χαλκιά

Ανώνυμος είπε...

Γιατί ποτέ δεν χαμογελάς στις φωτογραφίες; Πάντα μ' ένα αμυδρό μειδίαμα είσαι.

Μαρία είπε...

Ανώνυμε έχεις δίκιο για το αμυδρό μειδίαμα στις φωτογραφίες αλλά νομίζω ότι μου πηγαίνει περισσότερο από το να χαμογελάω διάπλατα...

Θα βάλω σε λίγες μέρες και άλλες φώτος μου στο Facebook δεν ξέρω αν είμαστε φίλοι αλλά μπορείς να μου πεις την γνώμη σου.

Ευχαριστώ για το σχόλιο