Σας έχω πει ότι όταν ξεκινάω να γράφω έχω ένα κεντρικό θέμα στο μυαλό μου πάνω στο οποίο θα κινηθώ και μετά ακούω την φωνή της καρδιά μου και σας γράφω με βάση το συναίσθημα.
Τώρα θέλω να γράψω κάτι για το Πάσχα, που να μην έχει την μυρωδιά και την νοσταλγία της Καρπάθου. Ναι, για μία ακόμα φορά δεν μπόρεσα να κατέβω, πάνε τέσσερα χρόνια που δεν κατάφερα να είμαι Πάσχα στην Κάρπαθο.
Κάτι μου λέει ότι και πάλι αυτό το κείμενο νοσταλγία θα μυρίζει, αλλά δεν μπορείς να ξεχάσεις και τις ρίζες σου και να γίνεις ένας ξένος.
Δεν μπορείς να ξεχάσεις τις ανθισμένες αμυγδαλιές που σε καλωσόριζαν στην Άνοιξη. Δεν μπορείς να ξεχάσεις την θέα από την αυλή σου, το απέραντο γαλάζιο και ένα τράνταγμα να χαλάει την γαλήνη την ώρα της απογευματινής ξεκούρασης. Και τότε ήξερες το καράβι είχε φτάσει...
Και ήσουν σίγουρος ότι οι αγαπημένοι σου είχαν φτάσει. Έχω γράψει για την φίλη μου την Μαρία και στο παρελθόν αλλά τώρα τυχαίνει να είμαστε μαζί και να περνάμε το Πάσχα μαζί.
Ήμουν δεν θα ήμουν 15 χρονών τέτοιες μέρες και την περίμενα να έρθει από το Χαϊδάρι. Πόσο έντονα ήταν τα συναισθήματα τότε, μακάρι να μπορούσα να τα ζήσω ξανά με εκείνη την ένταση.
Περίμενα να έρθει η Μαρία και η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ξέρεις είναι εκείνη η ηλικία που οι φίλες σου έχουν μεγαλύτερη σημασία και από τους γονείς σου και όλα είναι όμορφα αρκεί να σε αφήσουν να πας σε εκείνο το μπαράκι που συχνάζει εκείνος....
Πάνε εκείνα τα χρόνια και φτάνουμε στο σήμερα, στην ηλικία των 30 και κάτι που έχει πια πήξει το μυαλό μας και υποτίθεται ξέρουμε το καλό από το κακό. Νομίζω ότι είναι η καλύτερη στιγμή να τα βάλουμε με τον εαυτό μας. Να σκεφτούμε τα θέλω μας.
Να σκεφτούμε να κάνουμε αυτά που μας αρέσουν και όχι αυτά που μας επιβάλλουν οι άλλοι, να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για την ζωή, για τον έρωτα ίσως και για τους άντρες.
Ίσως τελικά η Ανάσταση να βρίσκεται μέσα στις καρδιές μας. Να σπάσουμε τα δεσμά που μας κρατάνε πίσω και να βγούμε μπροστά με πυγμή στην ζωή. Να παλέψουμε.
Ναι όλα αυτά σας τα λέω εγώ που έχω αποδείξει την δύναμή μου κατά καιρούς, αλλά έχω υπάρξει και μεγάλη φοβιτσιάρα και ευθυνόφοβη. Και ενώ στα δύσκολα τα καταφέρνω έχω την τάση να πνίγομαι σε μία κουταλιά νερό.
Καλό Πάσχα φίλοι μου...
1 σχόλιο:
Μου αρέσει το πολύτιμο πληροφορίες που παρέχετε σε άρθρα σας. Θα σελιδοδείκτη ιστολόγιό σας και ελέγξτε και πάλι εδώ τακτικά. Είμαι αρκετά σίγουρος ότι θα μάθει πολλά νέα πράγματα εδώ! Καλή τύχη για την επόμενη!
Δημοσίευση σχολίου