Παράλληλες σκέψεις η συνέχεια...

Εδώ είναι το εξώφυλλο.

και εδώ είναι η κουβερτούρα

Σας ευχαριστώ πολύ και καλή ανάγνωση.
Τα κείμενα που περιέχονται στο βιβλίο δεν έχουν δημοσιευτεί εδώ.

Άγιε Βασίλη κάνε εσύ την αρχή.

Ήθελα να γράψω ένα Χριστουγεννιάτικο κείμενο, γεμάτο μουσικές, ήχους και αρώματα από ψητά μελομακάρονα και κουραμπιέδες έτσι όπως μυρίζει το σπίτι μου. Έτσι όπως το θυμάμαι από μικρή.

Τα Χριστούγεννα πάντα μου άρεσαν. Είναι που είναι διακοπές τα παιδιά από το σχολείο, είναι που στολίζαμε δέντρο, που ο άγιος Βασίλης μας έφερνε δώρα, που τρώγαμε του σκασμού και η τηλεόραση είχε εορταστικά προγράμματα με πολύ γνωστούς τραγουδιστές. Ήταν που η κατάσταση γενικά ήταν για χορούς και για γλέντια.

Σαν σήμερα, του Αγίου Νικολάου, στολίζαμε το δέντρο. Εγώ και η αδερφή μου ξεθάβαμε το κιβώτιο με τα χριστουγεννιάτικα που είχαμε κρύψει από την περασμένη χρονιά. Ο παππούς με τον μπαμπά μου έφερναν ένα δέντρο. Αληθινό, συνήθως ένα μικρό πεύκο. Το βάζαμε με λίγο χώμα σε μία γλάστρα και το δέντρο μας ήταν έτοιμο για στόλισμα.

Με την αδερφή μου τσακωνόμασταν ποιος θα στολίσει τις περισσότερες μπάλες στο δέντρο. Σαν μεγαλύτερη πάντα τα κατάφερνα και είχα τις περισσότερες μπάλες στην δική μου μεριά. Ήθελα να στολίζω κάθε χρόνο τις κόκκινες με το χρυσό γκι γύρω γύρω που ήταν Αμερικάνικες και ήταν πραγματικά πολύ ωραίες.

Τις έπαιρνα και τις τοποθετούσα μπροστά σε σημεία που φαινόντουσαν απ όλους. Η αδερφή μου πάλι προλάβαινε κάτι μικρούς Άγιο Βασίληδες και κάποιες μπάλες που δεν ήταν τόσο όμορφες όσο τις κόκκινες τις δικές μου τις Αμερικάνικες...

Στολίζαμε το δεντράκι μας και τοποθετούσαμε ένα χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο από κάτω και μία χάρτινη φάτνη με τον μικρό χριστούλη που μόλις είχε γεννηθεί, την παναγία και τα προβατάκια με τους τρεις μάγους... Ήταν στ αλήθεια τόσο όμορφο το δέντρο μας.

Λίγο πριν κοιμηθούμε τοποθετούσαμε λίγο γάλα, έναν κουραμπιέ και ένα μελομακάρονο για τον Άγιο Βασίλη. Να  έχει να φάει κάτι όταν θα μας έφερνε τα δώρα, μην είμαστε και αχάριστες, τόσο κόπο έκανε ο Άγιος να μας τα φέρει εμείς να μην τον κεράσουμε κάτι; Έστω ένα γλυκάκι;

Και τα δώρα ήταν εκεί κάθε χρονιά. Αναλόγως με τα κέφια του Άγιου Βασίλη, μια φορά ερχόταν την ημέρα των Χριστουγέννων, άλλη φορά ερχόταν την πρωτοχρονιά, αλλά ο Άγιος Βασίλης δεν μας ξεχνούσε ποτέ. Και το πιο σημαντικό; Ήξερε τι ακριβώς χρειαζόμασταν, ρούχα για το σχολείο, ρούχα για την εκκλησία, παπούτσια καλά ή καθημερινά, ενίοτε και κούκλες.

Δεν έπρεπε να κάνω κάτι, απλώς να είμαι καλό παιδί, να μην στεναχωρώ την μαμά μου, να τρώω όλο το φαγητό, να μην τσακώνομαι με την αδερφή μου, να στρώνω το κρεβάτι μου όταν θα σηκώνομαι το πρωί και καμιά φορά να πλύνω και κανένα πιάτο.

Τίποτα δύσκολο δηλαδή, όλα αυτά μπορούσα να τα κάνω με μεγάλη ευκολία και ειδικά λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ώστε να τα θυμάται ο Άγιος Βασίλης και να μου φέρει καλό δώρο γιατί αν πχ ξεκινούσα να είμαι καλό παιδί από τον Μάρτιο ή και ακόμα το καλοκαίρι, ο Άγιος Βασίλης μπορεί να το ξεχνούσε.

Μεγαλώνοντας, πίστευα ακόμα στον Άγιο Βασίλη και ας είχα συνειδητοποιήσει ότι είναι ένα παραμυθάκι για ευκολόπιστα παιδιά. Εγώ αυτόν τον μύθο δεν τον απέβαλα ποτέ.

Κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα θέλω να στολίζω το σπίτι μου, τώρα πια βέβαια η αδερφή μου έχει πάρει τα καλύτερα στολίδια του δέντρου και κάθε χρόνο μαζεύει και άλλα. «Να αυτό το άσπρο αγγελούδι με τα χρυσά φτερά δεν το έχω» και το άλλο που είναι σαν κορνίζα και έχει την φωτογραφία της και φυσικά οι κόκκινοι γλόμποι οι Αμερικάνικοι με το χρυσό γκι γύρω γύρω.

Νομίζω της έχει μείνει απωθημένο από τότε που ήμασταν μικρές και εγώ της έπαιρνα τα καλύτερα στολίδια για να τα στολίσω εγώ στην καλύτερη μεριά του δέντρου. Τώρα στολίζει ένα τεράστιο δέντρο, ψεύτικο με πάρα πολλά παιχνίδια πάνω.

Τώρα έχει πάρει όλα τα στολίδια η Άννα και εγώ έχω χρόνια να στολίσω δέντρο. Δεν έτυχε βλέπεις, όσο πολύ και αν το θέλω δεν τυχαίνει. Μερικές φορές μου έρχεται να πάω στο «Τζάμπο» και να πάρω ό,τι στολίδι βρω μπροστά μου και να κάνω το σπίτι μου ίδιο με του Άγιου Βασίλη, να στολίσω τόσα πολλά, που να είναι κιτς.

Φυσικά, εφόσον δεν έχω δέντρο δεν έχω και άγιο Βασίλη, βλέπετε δεν ξέρει που να μου αφήσει τα δώρα. Έχει μπερδευτεί και αυτός. Μια Πειραιά, μία Κρήτη και φέτος Κάρπαθο... Τον έχω καταμπερδέψει, προτιμάει λοιπόν να μην μου στέλνει δώρα, εδώ και αρκετά χρόνια.

 «Ήμουν καλή Άγιε Βασίλη, προσπάθησα να είμαι όσο καλύτερη μπορούσα, ίσως να πλήγωσα μερικούς φίλους μου αλλά δεν το ήθελα. Νομίζω θα με συγχωρέσουν αυτοί όπως τους συγχωρώ και εγώ.

Θέλω δώρο άγιε Βασίλη, ένα δώρο με ωραίο περιτύλιγμα και μια φαρδιά κόκκινη κορδέλα δεμένη με έναν ωραίο φιόγκο. Δεν σου λέω τι να βάλεις μέσα, βάλε μέσα ό,τι θες εσύ. Κάνε με να χαρώ, φέτος θέλω χαρά μόνο χαρά, Άγιε Βασίλη κάνε εσύ την αρχή...!!!»