Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

20 Νοε 2011

Αν με ζητήσει κανείς, δεν υπάρχω εγώ, γίναμε ένα να πείς

Έχω γράψει πολλές φορές για τον έρωτα και την αγάπη, χωρίς να πιστεύω ότι αυτές οι δύο έννοιες είναι ταυτόσημες.

Επίσης έχω δηλώσει ότι δεν έχω πει ποτέ το «σ’ αγαπώ»  ή μάλλον πιο σωστά, δεν το εννοούσα ποτέ αν έτυχε κάποια σπάνια φορά να το είπα σε κάποιον.

Όταν όμως άκουσα αυτό το παλιό τραγούδι του Χατζηγιάννη που σημειωτέον, είναι πολύ όμορφο και πολύ αισθαντικό, δεν θα μπορούσα να μην ζηλέψω. Όχι την έννοια του "σ' αγαπώ" αυτού καθεαυτού αλλά το συναίσθημα, ο ένας να ανήκει στον άλλον...

Αυτό το «σ΄ αγαπώ» που δεν είπα ποτέ, μήπως θα έπρεπε να το είχα πει; Έστω και αν δεν το ένιωθα πραγματικά; Μήπως θα ήταν η μαγική λέξη που θα άλλαζε την ροή των πραγμάτων και των γεγονότων; Μήπως το αγόρι μου θα μεταμορφωνόταν και θα παρουσιαζόταν μπροστά μου ο πρίγκιπας μου;

Η μαμά μου συνηθίζει να λέει ότι στο θέμα των αντρών, παίρνεις έναν και «ο θεός θα σου τον κάνει καλό». Φυσικά, δεν θα μπορούσα να δεχτώ αυτήν την θεοκρατική αντίληψη περί αντρών πολύ απλά γιατί εγώ είμαι ρεαλίστρια από μικρό παιδί.

Όταν κάποιος δεν είναι καλός από την αρχή, δεν υπάρχει κανένας θεός που να στον κάνει καλό στην συνέχεια. Εκτός λέμε εκτός και αν αλλάξεις εσύ άποψη περί «καλού» και αρχίσεις και βλέπεις διαφορετικά τα πράγματα και κατ΄ επέκτασιν και τον άντρα που έχεις δίπλα σου.

Επειδή λοιπόν μ αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι, έψαξα και βρήκα τους στίχους του και σας τους παρουσιάζω...



«Αγκαλιά να με πάρεις θάλασσά μου εσύ
τη μπορώ την αρμύρα και ας είμαι πληγή.
Γίνε δρόμος και μοίρα θάλασσά μου και πες
τι σημαίνουν οι λέξεις αλλά κι οι σιωπές.

Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.

Μέσα στα κύματά σου να με κρύβεις εδώ
από ψέμα κι ανθρώπους πλημμυρίζω καημό.

Αν με ζητήσει κανείς
δεν υπάρχω εγώ γίναμε ένα να πεις.
Μέσα σου χάθηκα πια
απ’ το λίγο που ζω ας πνιγώ στα βαθιά.
Αν με ζητήσει κανείς
θάλασσα σώσε με κάτι να βρεις να τους πεις.»



Επίσης μπορείτε να το ακούσετε στο Youtube εδώ:



Δεν υπάρχουν σχόλια: