Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

17 Νοε 2011

Είναι χειμώνας και όπως πρέπει θα ντυθώ...

Αγαπημένοι μου αναγνώστες, πριν καλά καλά το καταλάβω, χειμώνιασε και έπιασαν τα κρύα. Τελευταία φορά που έγραψα κάτι εδώ ήταν στις 19 Αυγούστου όπως μπορείτε να δείτε και εσείς. Από τότε έγιναν πολλά και σημαντικά πράγματα στην ζωή μου και δυστυχώς δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο για να γράψω εδώ, αλλά το σημαντικότερο, δεν είχα την απαραίτητη ηρεμία και νηφαλιότητα που χρειάζεται το γράψιμο.

Σήμερα λοιπόν, μέρα συννεφιασμένη και "κρυερή" όπως λέμε και στην Κάρπαθο, ή αλλιώς "ήλιος με δόντια" όπως λένε τα δελτία ειδήσεων, αποφάσισα να καθίσω στο γραφείο μου και να σας γράψω.

Το κείμενο μου αυτό ξέρω... Δεν θυμίζει τα προηγούμενα αλλά ελπίζω δύο πράγματα. Πρώτον, να σας αρέσει αυτό το στυλ γραψίματος και δεύτερον, να το συνηθίσετε γρήγορα, γιατί από εδώ και στο εξής θα γράφω έτσι. Σαν να πίνουμε το καφεδάκι μας και να μιλάμε, να μαθαίνουμε τα νέα μας και να ανταλλάζουμε απόψεις. Γι αυτόν τον λόγο περιμένω πολλά σχόλια με δικά σας νέα.

Το πρώτο και ίσως σημαντικότερο νέο μου είναι ότι στις 30 Σεπτεμβρίου 2011 έκανα μία σοβαρή εγχείρηση στο Τζάνειο Νοσοκομείο. Δεν θα σας πω λεπτομέρειες για την επέμβαση γιατί δεν το θεωρώ σωστό, αλλά όποιος είναι τόσο πολύ περίεργος μπορεί να με ρωτήσει στο e-mail μου και εγώ θα απαντήσω, δεν έχω πρόβλημα.

Το καλό της υπόθεσης είναι ότι όλα πήγαν καλά και εγώ είμαι υγιέστατη, με μερικά μόνο σημαδάκια στην κοιλιά να μου θυμίζουν ότι το πέρασα και αυτό. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω και δημόσια τον γιατρό μου, χειρουργό Κο Γεώργιο Αγιομαμίτη που πίστεψε σε μένα και φρόντισε όλα να πάνε καλά παρ΄όλο που ήταν ένα δύσκολο χειρουργείο όπως μας παραδέχτηκε.

Ο ίδιος υποστηριζει ότι "όλη την δουλειά" την έκανε ο Θεός και ότι απλώς αυτός παρεβρισκόταν. Με αυτές και μόνο τις λέξεις του μπορείτε να καταλάβετε και εσείς για το τι άνθρωπο μιλάμε. Τίμιος, εργατικός, πονετικός, συνεπής με αγάπη για τους ασθενείς του ακόμα και μετά το χειρουργείο. Αυτά κατάλαβα εγώ και ας βρεθεί κάποιος να με διαψεύσει.

Φυσικά, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και να μην ευχαριστήσω την αδερφή μου Άννα, που αν δεν ερχόταν από την Κρήτη δεν θα γινόταν η επέμβαση. Την ευχαριστώ επίσης για την φροντίδα της, για το ενδιαφέρον της, για τα 5 βράδια που πέρασε ξάγρυπνη στο νοσοκομείο μαζί μου, αλλά και για την μία εβδομάδα μετά που έκατσε μαζί μου να με φροντίσει στο σπίτι μέχρι να συνέλθω τελείως.

Άφησε για χάρη μου το μικρό της παιδάκι και ανηψιό μου Ορέστη -για πρώτη φορά- ώστε να είναι μαζί μου. Ξέρω ότι της έλειπε πολύ αλλά ελπίζω το αποτέλεσμα να μας δικαιώσει όλους μας για τις θυσίες που κάναμε ο καθένας με τον τρόπο του.

Επίσης θέλω να ευχαριστήσω την μητέρα μου που άφησε την αγαπημένη της Κάρπαθο και ήρθε να με φροντίζει στον Πειραιά που τόσο πολύ λατρεύει να μισεί.

Αυτό λοιπόν το χειμωνιάτικο απόγευμα του Νοεμβρίου σας γράφω παρέα με μία κούπα καφέ Γαλλικό με άρωμα καραμελωμένα αμύγδαλα, με πολλά βιβλία να με πλαισιώνουν λόγω των εργασιών -μικρών και μεγάλων- που εκρεμούν, με το κινητό σε εγρήγορση και με την μαύρη λούτρινη γάτα που έχω ονομάσει Αρτεμις να με κοιτά συνομωτικά.

"Είναι χειμώνας και όπως πρέπει θα ντυθώ το βράδυ που έρχεται"  λέει ένα παλιό τραγούδι του Χατζηγιάννη και πόσο δίκιο έχει... Γι΄αυτό φίλοι μου ντυθείτε καλά,με το κασκόλ σας με το μπουφάν σας και πάτε να πιείτε έναν ωραίο και μυρωδάτο καφέ σαν τον δικό μου. Με άρωμα καραμελωμένα αμύγδαλα... Νομίζω ότι είναι από τις λίγες απολαύσεις που δεν μπορούν να μας στερήσουν πια.  enjoy.

9 σχόλια:

Αννα Χαλκιά είπε...

Ωραίο το κείμενο, ευχαριστώ για την αναφορά στ' όνομα μου, αν και δε νομίζω πως έκανα και κάτι φοβερό, και συ στη θέση μου το ίδιο θα έκανες! ο νέος τρόπος γραφής δλδ ξεφεύγει απο το λογοτεχνικό εντελώς. Εμένα προσωπικά μ'αρέσει να υπάρχει το λογοτεχνικό στοιχείο γι αυτό θα έλεγα να μη το παραλείψεις εντελώς.

Ntoritsa Vass είπε...

Diabasa to keimeno sou, Heromai pou perases soi kai ablabes to problima ygeias sou, eksallou eise dynath, kai na parameinis dynath gia na mas grafeis kai na diabazoume ta keimena sou!

Μαρία είπε...

οκ Θα είναι κείμενα που θα είναι λίγο λογοτεχνικά, λίγο σα να γράφω ημερολόγιο. Μπορεί και να μην τα δημοσιεύω εδώ. Δεν ξέρω, ο χειμώνας στην Κάρπαθο θα αποφασίσει το μέλλον του μπλογκ μου και των γραπτών μου.

Aννα Χαλκιά είπε...

οκ! θα περιμένουμε.

Popi Kossaris-Chionis είπε...

Polu wraio keimono. Siderenia na eise, panta na pernas tis duskolies sou, kai sto telos na vgaineis xamogelasti! Oso gia tin Anna, oles oi swstes oikogenies to idia tha ekanan. Kai fysika oi goneis sou sas megalwsan na agapate, kai na seveste o enas ton allo. To idio tha ekanes kai esy gia autin an xriazoten tin voitheia sou! Exallou oi suggeneis kai filoi stis duskoles stigmes xreiazonte kai fainonte! Perimenoume kai alla polla keimena!!!

Μαρία είπε...

Ναι Πόπη, θα γράφω πιο συχνά από εδώ και στο εξής.

FACEBOOK είπε...

Popi Kossaris-Chionis,
Poppy Constantine and
Eirini Mpakiri like this

γιαννης είπε...

Διαβάζω που κ που το Blog σου και εχει μια ομορφη αιθηση οικειοτητας και ζεστασιας. Μεσα απο τις γραμμες των κειμενων σου, νιωθω λες και γνωριζομαστε, σαν καλοι φιλοι που εχουν καιρο να τα πουν :)

Σιδερενια ευχομαι και υγεια πανω απ' ολα.

Μαρία είπε...

Αν και δεν σε γνωρίζω προσωπικά Γιάννη, χαίρομαι που με διαβάζεις. Θέλω να ξέρεις και εσύ αλλά και όλοι οι αναγνώστες μου ότι όλα τα σχόλια που κάνουν θα δημοσιεύονται και θα απαντάω προσωπικά.

Φυσικά σε σπάνιες περιπτώσεις που κρύβονται πίσω από την ανωνυμία που τους προσφέρει το ιντερνετ και γίνονται εμπαθείς, κάποιοι θα έχουν την ανάλογη αντιμετώπιση...

Και πάλι σε ευχαριστώ Γιάννη, διάβαε και το καινούργιο μου που μόλις δημοσίευσα.

Φιλιά.