Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

16 Αυγ 2011

"Άδειασε μας το ποτήρι και δεν κάνουμε χατίρι"

Καθότι Καρπαθιά, γεννημένη στον Πειραιά, αλλά μεγαλωμένη στην Κάρπαθο, από μικρή κάθε καλοκαίρι ήταν μία μεγάλη χαρά για μένα αλλά, ταυτόχρονα, και ένας θρήνος.


Το Όθος, το χωριό μου.

Όλοι μας μπορούμε να καταλάβουμε γιατί ήταν χαρά. Γιατί είχε έρθει το καλοκαίρι απλά, γιατί πηγαίναμε στην θάλασσα, γιατί ερχόντουσαν οι φίλοι μας από Αθήνα, Αμερική, Καναδά, Αυστραλία και απ όπου αλλού υπάρχει καρπάθιος και ειδικά Οθείτης.

Το καλοκαίρι ήταν η εποχή της ξεγνοιασιάς, της τρέλας, του έρωτα, της θάλασσας και της διασκέδασης. Οι φίλοι πολλοί και αχώριστοι, κάναμε «πηγαδάκια», κάναμε αταξίες, κάναμε βουτιές, είχαμε τα μυστικά μας τους έρωτες μας, τα χτυποκάρδια μας. Είχαμε όμως και το ωράριο μας... «11 η ώρα να είσαι σπίτι».



Ο παπά Γρηγόρης!
Μεγαλώνοντας η ώρα που θα έπρεπε να είμαστε σπίτι ήταν 1 το πρωί και όταν τελειώσαμε και το Λύκειο ήμασταν και επίσημα μεγάλες. Δεν είχαμε ωράριο... Γυρνούσαμε το πρωί. Κάθε Σάββατο βγαίναμε απαραιτήτως και απαραιτήτως έπρεπε να γυρίσουμε την ώρα που ο παπάς του χωριού χτυπούσε την καμπάνα για την Κυριακάτικη εκκλησία.

Και οι μέρες έγιναν μικρές και οι νύχτες μεγάλες, με πολλά ποτά, με πολλά πάρτι, με πολλές γνωριμίες, με πολλές αγάπες καλοκαιρινές και με άφθονη μουσική που σου τρυπούσε τα αυτιά, αλλά σου προκαλούσε το κορμί, κορμί που ήταν φτιαγμένο για χορό.

Ο δεκαπενταύγουστος ήταν το αποκορύφωμα της ευτυχίας μας. Καθότι με λένε και Μαρία γιόρταζα εκείνη την ημέρα. Ήμουν το τιμώμενο πρόσωπο. Γιόρταζε και η κολλητή μου η Μαρία Διάκου, γιόρταζε και η άλλη μου κολλητή και γειτόνισσα Μαίρη Λέου. Κάναμε παρέες και γυρνούσαμε στα σπίτια και των τριών.

Το Οθείτικο κρασί είναι ξακουστό για την γεύση του και εμείς εκείνη την ημέρα το τιμούσαμε κάνοντας την γνωστή «κούπα» ένα παραδοσιακό τραγούδι που με το πως που θα στο τραγουδήσουν πρέπει να πιεις ένα ποτήρι κρασί και να δείξεις ένα άλλο άτομο που θες να πιει στην συνέχεια ώστε να τραγουδήσουν ξανά την «κούπα»

Όπως καταλαβαίνεις ήταν θέμα χρόνου να μεθύσουμε όλοι και να έρθουμε στο κέφι. Αλλά και πάλι η αντιδραστική μου φύση δεν με άφηνε να χαρώ 100% την γιορτή μου και την ημέρα αυτή, που εγώ κανονικά, θα έπρεπε να είμαι η πρωταγωνίστρια και η χαρούμενη της υπόθεσης...

Κάτι λίγο οι ανεκπλήρωτοι έρωτες, κάτι λίγο η εμφάνιση μου που η τελειομανία μου δεν άφηνε να δω την ομορφιά της και να την αναδείξω, κάτι λίγο το καλοκαίρι που τελείωνε........
...... συνέχεια της ιστορίας μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου "Παράλληλες σκέψεις..." που μπορείτε να παραγγείλετε με e-mail ή στο τηλ, 6972 928934 κοστίζει 10 ευρώ και μπορώ να σας το στείλω οπουδήποτε με αντικαταβολή.

 
*Αφιερωμένο στην φίλη μου Μαίρη Λέου-Κοϊμά που από μικρές είμαστε μαζί και αγαπημένες και νοσταλγούμε το ξέγνοιαστο "Οθείτικο Καλοκαίρι" Cheers!

11 σχόλια:

Stauroula Zavolas είπε...

taxidepses ki emena maria

Eirini Sotiropoulou είπε...

kai mena me taxidepses kardia mou!! poso nostalgw autes tis xeniastes stigmes pou perigrafeis!!!

Nikos Gavalas είπε...

MΑΡΙΑ...ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΚΙ ΑΛΛΑ-ΠΡΟΣΕΧΩΣ!

Μαρία είπε...

Σταυρούλα, βλέπω φωτογραφίες των κοριτσιών μας και θυμάμαι όλα αυτά. Τώρα είναι η εποχή της Αλεξάνδρας,της Νεφέλης, της Χριστιάνας, της Μαρίας Λυτού, της Σεβαστής, της Σοφιαλένας, της Φωτεινούλας και πάει λέγοντας.... Σκέφτομαι πόσο τυχερά ...είναι αυτά τα παιδιά που ζουν το "Οθείτικο Καλοκαίρι" και ακόμα πιο τυχερά που θα έχουν να διηγούνται αυτές τις υπέροχες αναμνήσεις στα πέρατα του κόσμου, ακριβώς όπως τις είχα και εγώ και οι φίλοι μου!!!

Μαρία είπε...

Νίκο το μπλογκ μου είναι καθαρά οι προσωπικές μου σκέψεις και αναμνήσεις. Σε καμία περίπτωση δεν θα γίνω η κινητή διαφήμιση της καρπάθου. Υπάρχουν και άλλοι - πιο αρμόδιοι από μένα - να την διαφημίσουν. Ας ξυπνήσουν επιτέλουν και ας κάνουν κάτι και αυτοί. Όχι μόνο να πληρώνονται....!!

Ανώνυμος είπε...

Αυτό αρέσει σε
Sofia Papakosta.

FACEBOOK είπε...

Αρέσει στους Nikos Gavalas, Sophia Gergatsoulis Sofillas και Stauros-fenia Theoharidis

Cristos Mary Koimas είπε...

Αχ Μαρία δεν ξεχνιούνται αυτά τα χρόνια με τιποτα!!!!!Μακάρι να καταφέρουμε μια φορά να το ξαναζησουμε το καλοκαίρι τόσο ξεγνοιαστα όπως τοτε.......μακριά από τη τρέλα και το άγχος που ζούμε τώρα

Μανώλης Μιχ. Διακομανώλης είπε...

Πολύ όμορφο Μαρία, θέλουμε κι άλλα...!!

Μαiρη είπε...

Δυστυχώς Μαρία μου, μόνον όταν χάσουμε κάτι, τότε αρχίζουμε να το εκτιμούμε...να είσαι καλά!

Εfoylini Pap είπε...

akoma k emeis apo ta phgadia:)...exoyme geytei to krasaki sas k exoyme afethei sto methysi toy .......aspro pato loipon se oloys toys palioys paidikoys filoys:))