Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

1 Μαΐ 2011

"Είναι σαν να σου λένε... Πήγαινε, και εσύ να πηγαίνεις..."

Και να ‘μαι σε μία κόλλα άσπρο χαρτί να προσπαθώ να την γεμίσω. Αυτή η διαδικασία δεν σταμάτησε ποτέ, από τα παιδικά μου χρόνια, μέχρι σήμερα. Ήταν να μην μάθω να γράφω... και έτσι πήρα φόρα. Και γράφω και γράφω...

Αυτόν τον καιρό όμως είχα καιρό να γράψω κάτι. Αυτό γιατί όπως λέει και η ψυχολόγος μου έχω μάθει να βάζω στον εαυτό μου κανόνες, έχω μάθει να μπαίνω σε καλούπια, έχω μάθει να είμαι τελειομανής σε ό,τι κάνω. Από το πιο απλό μέχρι το πιο σύνθετο.

Και ενώ μέχρι τώρα συνήθιζα να ανοίγω το word, να φτιάχνω τα δεξιά και αριστερά περιθώρια, να διαλέγω την γραμματοσειρά και το μέγεθος να είναι απαραιτήτως 12 γιατί έτσι είναι το σωστό και το πρέπων, τότε και μόνο τότε άρχιζα να γράφω.

Σήμερα δεν έβαλα καν περιθώρια, γράφω με 14 στιγμές, με μία γραμματοσειρά που μοιάζει σαν να γράφει γραφομηχανή του 1970. Και όμως... Δεν με νοιάζει. Δεν θα βάλω άλλα καλούπια, δεν ξέρω το θέμα, δεν ξέρω γιατί γράφω.

Και αυτή την στιγμή μου έρχονται τα λόγια του καθηγητή των μαθηματικών μου του Κου Παπαγεωργίου όταν προσπαθούσα να λύσω μία άσκηση μαθηματικών στον πίνακα, που περιείχε εκτός από ολοκληρώματα, παραγώγους, όρια και συναρτήσεις και κάποιες μικρές εξισωσούλες έτσι για το ξεκάρφωμα.

«Πες μας Χαλκιά τι ζητάει η άσκηση;» και εγώ, ενώ είχα λύσει την μισή και είχα ξοδέψει τόση φαιά ουσία, στο να δω πώς θα ταιριάξω την παράγωγο με το ολοκλήρωμα ώστε να φτάσω στην τελική συνάρτηση, τα είχα μπερδέψει όλα μέσα στο μυαλό μου και με το άγχος που είχα ώστε να μην κάνω λάθος, είχα ξεχάσει και τι έψαχνα!!!

Διόλου απίθανο για την περίπτωση μας. Έμπειρός καθώς ήταν ο Κος Παπαγεωργίου συνήθιζε να λέει........

..... συνέχεια της ιστορίας μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου "Παράλληλες σκέψεις..." που μπορείτε να παραγγείλετε με e-mail ή τηλεφωνικά στο 6972 928934. Κοστίζει 13 ευρώ και μπορώ να σας το στείλω οπουδήποτε με αντικαταβολή.

5 σχόλια:

Ειρήνη Α. Χαλκιά είπε...

‎"είναι σαν να σου λένε να πάς από το Απέρι στα Πηγάδια κι εσύ πάς μέσω Ολύμπου" Έχούν περάσει τόσα χρόνια και όμως έρχεται η φωνή του ακόμα στ'αυτιά μου!!!!!!!!!! τι μου θύμισες!!!!!!!

Kalliope Mastromanoli είπε...

Τι μου θύμισες! Καλή του ώρα του κ. Καθηγητή!

Ανώνυμος είπε...

Αρέσει στο χρήστη
Fotini Patsourakis.

Ανώνυμος είπε...

Αρέσει στο χρήστη Marios Velentzas

Aννα Χαλκιά είπε...

Πολύ ωραίο! δεν ξέρω αν "έπιασα το νόημα" αλλά σίγουρα με ταξίδεψε πίσω στο Λύκειο Απερίου, στην ανεμελιά εκείνων των χρόνων... είναι απίστευτο πως λίγες λέξεις μπορούν να σου θυμίσουν τόσες εικόνες και να σε γεμίσουν τόσα συναισθήματα... Θα θελα πολύ να το διάβαζε ο κύριος Παπαγεωργίου!