Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

3 Απρ 2010

Aυγούλες, υζάντι και... Χριστός Ανέστη

Εμένα το Πάσχα μου είναι γεμάτο μυρωδιές, αρώματα, χρώματα, γεύσεις…. Κάθε μέρα της μεγάλης εβδομάδας κυριαρχούσε και μια διαφορετική γεύση ένα διαφορετικό συμβάν. Κάθε μέρα ερχόμασταν όλο και πιο κοντά στην σταύρωση του Χριστού αλλά και στην χαρά της Ανάστασης του. Αν εξαιρέσεις την Μ. Παρασκευή που είναι μια από τις πιο λυπητερές μέρες στην χριστιανοσύνη όλες οι άλλες μέρες έκρυβαν μέσα τους μια χαρά….

Και εμείς σαν παιδιά εκεί… Μάρτυρες των μεγάλων, να κάνουμε και εμείς δουλειές… Να νηστεύουμε και εμείς σαν τους μεγάλους και να θέλουμε να συμμετέχουμε στα πάντα μέχρι και στου ζύμωμα….!!! Βέβαια εμάς του μικρούς μας είχαν για το κουβάλημα αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει η συμμετοχή και η χαρά που παίρνεις από αυτήν.

Όχι κυρίες και κύριοι στην Κάρπαθο δεν έχουν έρθει ακόμα τα ζαχαροπλαστεία. Ή μάλλον πιο σωστά, έχουν έρθει εδώ και πολλά χρόνια και είναι και πολύ ωραία τα γλυκά που κάνουν, αλλά εμείς σαν ντόπιοι, δεν τα τιμούμε τις ημέρες του Πάσχα!! Προτιμούμε να κάνουμε τα δικά μας κουλούρια, τα δικά μας τσουρέκια, τις δικές μας «αυγούλες» τα δικά μας «μονοϊρια» κοκ.

Κάθε μέρα μια καινούρια γεύση, μια καινούρια μυρωδιά, μια καινούρια ασχολία. Από μικρή θυμάμαι τις ημέρες του Πάσχα να πνίγεται η θεία μου η Μαρία. Είχε άλλωστε πολλές δουλειές να κάνει. Και εκτός των άλλων να ζυμώσει κιόλας.



Και ήμασταν και εμείς, μικρές μέσα στο «πόδια της» Μας έδινε ένα μικρό κομμάτι ζύμης για να παίζουμε ώστε να μην την ενοχλούμε και έτσι γινόταν!! Πλάθαμε και εμείς τα δικά μας κουλουράκια….!!

Καμιά φορά σκέφτομαι εκείνη την όρεξη που είχα μικρή… Να κάνω κουλουράκια, να κάνω «αυγούλες», να κάνω τα πάντα. Ήθελα να βάφω αυγά -ακόμα και αυτό- και ήθελα να τα βάφω πολλά χρώματα όχι μόνο κόκκινα και κίτρινα και ροζ και πράσινα και γαλάζια. Και να κολλάω πάνω αυτοκόλλητα.

Θυμάμαι εκείνη την λαχτάρα να κλείσει το σχολείο. Να διαβάσω τα δικά μου βιβλία αυτά που άρεσαν σε μένα…!! Να κάνω τις δουλειές μου βρε αδερφέ!!!

Μέχρι και το ϋζάντι ήθελα να προετοιμάσω…. Ναι ναι εγώ!! Η μικρή Μαρία που δεν ήξερε ούτε μακαρόνια να ψήσει. Να είναι καλά η μητέρα μου, που το προετοίμαζε κάθε χρόνο και σε μένα; Τι έμενε σε μένα; Το κουβάλημα…!! Όπως πάντα η αγγαρεία.

Τώρα θα μου πείτε τι είναι το ϋζάντι. Είναι το κουφάρι ενός ριφιού ή αρνιού το οποίο είναι γεμιστό με ρύζι και ψήνεται κάθε Πάσχα στους ξυλόφουρνους. Το αφήνουμε όλο το βράδυ του Μ. Σαββάτου και την Κυριακή του Πάσχα γίνεται ένα εξαιρετικό φαγητό που τρώγεται από όλη την Κάρπαθο.

Έτσι είμαστε εμείς οι Καρπάθιοι δεν έχουμε μάθει να σουβλίζουμε…. Εμείς έχουμε τους φούρνους και ψήνουμε τα αρνιά μας. Κάθε χρόνο λοιπόν στους φούρνους βγάζαμε τις φωτογραφίες μέσα σε αυτές τις εξαίσιες μυρωδιές που έβγαιναν κατευθείαν από τους φούρνους εμείς καθόμασταν εκεί και παίρναμε πόζες με τα αρνιά… Για να θυμόμαστε το Πάσχα.

Αν το έβλεπε κάποιος που δεν ήξερε τα έθιμα μας θα παραξενευόταν. «Μα τι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί με τα καλά τους, τα Λαμπριάτικα τους στις εξοχές και φωτογραφίζονται πάνω από τα ταψιά;;» Ναι όντως αυτό είναι παράξενο!!! Για να θυμόμαστε λέει πόσο καλά τα έψησε ο φούρνος ή αλλιώς ο Χριστός το αρνί μας, εκείνη την χρονιά.

Και μετά από χρόνια βλέπουμε φωτογραφίες και δεν θυμόμαστε ποια χρονιά ήταν αυτή που τα έψησε ο Χριστός!!! Αλλά όχι… Ευτυχώς και εμείς οι γυναίκες και τα παιδιά που μεγαλώναμε κάθε χρόνο και ξεχωρίζαμε τις χρονιές…

«Αυτή πρέπει να είναι το 99 αυτή πρέπει να είναι το 96» Να εδώ είναι και η Αννούλα, δεν την είχα την Αννούλα το 93!!! «Αυτό το φόρεμα το φορούσα το 88» «Δεν ήταν στην μόδα καλέ αυτά το 85» Και πάει λέγοντας. Για αυτό επιβαλλόταν να βγούνε όλοι στην φωτογραφία. Μηδενός εξαιρουμένου.

…………………………………………………………

Πέρασαν τα χρόνια και θεωρητικά θα μπορούσα να είμαι και εγώ στην θέση της θείας μου της Μαρίας και κάθε μια νοικοκυράς από αυτές που σας περιέγραφα πριν. Θα μπορούσα άνετα να κάνω και εγώ τα κουλούρια τις «τούρτες» το «υζάντι» και όλα αυτά τα ωραία, αφού όπως σας περιέγραψα νωρίτερα είχα μια τρελή όρεξη να τα κάνω σαν μικρό κορίτσι….!!

Και όμως!! Ο δρόμος που διάλεξα είναι πιο επίπονος και πιο κουραστικός!! Σε καμιά περίπτωση δεν είναι δρόμος νηστείας… Περισυλλογής ναι…!!! Αλλά νηστείας όχι. Εξάλλου το μόνο που αναφέρεται στις γραφές για την νηστεία είναι «να προσέχουμε αυτό που βγαίνει από το στόμα μας και όχι αυτό που μπαίνει»

Τα κουλούρια και τα «μονοϊρια τα σταμάτησε ακόμα και η θεία μου η Μαρία που από μικρή την θυμάμαι να τα πλάθει… και να μοιράζει και στο μισό χωριό. Τώρα περιορίζεται σε ένα ή δύο ταψιά στην ηλεκτρική κουζίνα και αυτό μόνο και μόνο για την δική της νοοτροπία «να μυρίσει το σπίτι» αλλά εγώ νομίζω ότι ο λόγος είναι για να έχουν τα εγγονάκια της και αυτά κάποιες αναμνήσεις από αυτήν τις ημέρες του Πάσχα όπως είχαμε εμείς…….!!!!!



















Η εξέλιξη έφτασε και σε μας με τα καλά της και τα κακά της… Και όταν εξελισσόμαστε κάτι θυσιάζουμε για να δεχτούμε το καινούριο. Έτσι είναι ο κανόνας.

Μ. Σάββατο σήμερα και οι μυρωδιές από τα κουλούρια τις «τούρτες» το «υζάντι» και όλα τα ωραία Καρπάθικα έθιμα που έχουμε «μπασταρδέψει» με το πέρασμα των χρόνων, μου έρχονται ακόμα στο ρουθούνι μου…. Μπορεί να είμαι στην Αθήνα, αλλά εγώ τα μυρίζω….!!!!!!

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΠΑΣΧΑ

19 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Tο κειμενο αυτό αρέσει στους:
Mina Andreopoulou Vodafone Dimitris Papadopoulos Vodafone Rinoula Mantinaou
Andreas Kamaratos
Sophia Hans
Ilias Logothetis
Frank Economidis
Maria Lutou
Zoe Amanezi Bouzos
Mary Stavrakis Papayiannis Noula Skoullou
Evdoxia Lyristi
Μιχαήλ Χανιώτης
Nota Sotiropoulou

Ανώνυμος είπε...

Αυτό αρέσει σε εσένα, στον/στην Mihalis- Nectarios Vasiliotis και στον/στην George Paragioudakis.

Ανώνυμος είπε...

Aνθρωποι που τους αρέσει αυτό:

Varvara Kaliakouda
Andreas Kamaratos
Kalliopi Melliou
Venie Mast

Ανώνυμος είπε...

Αυτό αρέσει στους Maria Barkouras και Maria Diakou.

Μιχαήλ Χανιώτης είπε...

ωραίο Μαρία ,ωραίο!
04 Απριλίου στις 12:03 π.μ. ·

ΝΙΚΟΣ ΧΑΡΟΚΟΠΟΣ είπε...

Μαράκι?? Το οφτό (ψητό) είναι έτοιμο!!! Πριν λίγο πήγαμε στον φούρνο και το τσεκάραμε!!! Η μυρωδιά του είναι ακόμα νωπή! Σε καλώ να φάμε πασπαρά παρέα!!!! ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΞΑΔΕΡΦΟΥΛΑ!!!!
04 Απριλίου στις 12:11 π.μ.

Μαρία είπε...

Πολύ θα το ήθελα Νίκο αλλά βλέπεις είμαι στον Πειραιά φέτος... Χριστός Ανέστη και σε σένα.... και καλή σας όρεξη. Πόσο ζηλεύωωω!!
04 Απριλίου στις 12:13 π.μ.

Evdoxia Lyristi είπε...

para poli oraio Hristos Anesti !!!
04 Απριλίου στις 12:36 π.μ.

Roula Παπαβασίλη είπε...

ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΜΑΡΙΑ !!ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ . ΣΤΗΝ ΟΛΥΜΠΟ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΞΥΛΟΦΟΥΡΝΟΙ ΑΝΑΨΑΝ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΨΗΣΑΝ ΦΡΕΣΚΑ ΨΩΜΙΑ ΚΟΥΚΟΥΡΙΑ ,ΟΦΤΟ .ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ .
04 Απριλίου στις 12:46 π.μ.

Gregory Kossaris είπε...

Maria hristos anesti para poly wraio to diavasa se olous edw kai tous arese nase kala pou grafeis thn pragmatikotita
04 Απριλίου στις 12:57 π.μ.

Νούλα Σκούλλου είπε...

xronia polla xristos anesth......
04 Απριλίου στις 1:24 π.μ.

Maria Lytou είπε...

maria h giagia suginh8hke
04 Απριλίου στις 2:49 μ.μ.

Μαρία είπε...

Eυχαριστώ παιδιά περιμένω και άλλα σχόλια....!!!
Μαράκι μου το περίμενα ότι θα γινόταν αυτό με την γιαγιά σου!! Αφού αυτές τις ημέρες είναι πάντα η πρωταγωνίστρια σε όλα αυτά που περιγράφω...!!!
04 Απριλίου στις 6:14 μ.μ. ·

Frank Economides είπε...

polu wraio maria m....ais8anomai les kai eimai mazi s authn thn stigmh kai m to dihghsai!!!tespa
xronia polla kai xristos anesth....♥
(apo sevasti)
04 Απριλίου στις 6:19 μ.μ.

Anna Chalkia είπε...

Και γω το Πάσχα το χω συνδέσει τόσο πολύ με τη θεία τη Μαρία!!
...Με το άγχος της, με τις γκρίνιες της, με την αγωνία της να καλοψηθουν τα βυζάντια που θα μπαίναν στο φούρνο της, αλλά και με τις ήρεμες στιγμές της οταν καθόταν και έφτιαχνε περίτεχνα τις αβγούλες της και έλεγε΄"ξανείετε να μαθαίνετε"...
κι όταν όλα ήταν έτοιμα και τοποθετημένα στις λαμαρίνες μας έβαζε όλους στη σειρά σαν στρατιωτάκια να τα κουβαλάμε στο φούρνο!!! ούτε ξέρω πόσα δρομολόγια κάναμε τότε, αλλά δε μας ένιαζε, όπως είπες , παίρναμε μέρος και μεις στην όλη ιεροτελεστία!
Και μετά οι φωνές του Μηνά στο φούρνο και τόσα άλλα!!!!
Είμαι σίγουρη πως όπου και να βρισκόμαστε, είτε Κρήτη, είτε Πειραιά, όπου κι αν ψήνει τώρα οι θεία τα κουλούρια της, ακόμα κι αν δε ψήνει καθόλου, σίγουρα η μυρωδιά θα έρχεται ακόμα και για πάντα!!...
Δείτε περισσότερα.


04 Απριλίου στις 8:21 μ.μ. ·

Μαρία είπε...

Μ αρέσει αυτό που έγραψες γιατί αισθάνομαι ότι πήρες αυτό που ήθελα από το κείμενο...!!!
04 Απριλίου στις 8:26 μ.μ.

Andreas Kamaratos είπε...

τρομερο κειμενο...τα εθιμα οταν εισαι μακρια και τα λυσμονας μαθενεις και να τα εκτιμας,στους ΕΪΡΟΥΣ ψηθηκαν 9 βυζαντια σημερα,υγεια σολους να στε καλα καθε χρονο να ψηνετε,χριστος ανεστη.
05 Απριλίου στις 12:19 π.μ.

Roula Kostetsou είπε...

maria poli orea ...efhome tou xronou na ise edo stin karpathogia to pasxa
05 Απριλίου στις 11:15 π.μ. ·

Anastasia Skoullou είπε...

Maria, poly wraio to keimeno sou. Kai tou xronou na eisai katw na plaseis ta koulouria sou kai na gemiseis to arni :-)