Welcome

Εδώ θα βρείτε σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, φιλοδοξίες, ανησυχίες και πολύ στρες. Έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στην φαντασία και στην πραγματικότητα.

Τις μεγάλες αντιθέσεις και τα αντικρουόμενα συναισθήματα.

Εδώ θα βρείτε παιδικές φαντασιώσεις και την βαρβαρότητα του ρεαλιστμού που βιώνει κανεις, όταν μεγαλώσει.

Όλα εδώ, με μπόλικη χρυσόσκονη, τυλιγμένα με ζάχαρη, με γεύση γλυκό κεράσι, με μυρωδιά τριαντάφυλλου και βανίλιας. Όλα εδώ, σε ένα ποτήρι, να τα πιείτε και να ευχαριστηθείτε.

Καλώς ήρθατε στον κόσμο τον δικό μου.

9 Φεβ 2010

"Θέλω να καταγγείλω έναν φόνο...!!!"

Δεν είμαι ερωτευμένη και το έχω δηλώσει και παλιότερα… Εδώ και κάτι μήνες έχω αρχίσει να νομίζω ότι ό έρωτας είναι ένα συναίσθημα που ζει στα κοριτσίστικα και εφηβικά ημερολόγια.

Ίσως και σε πολύ ρομαντικά μυθιστορήματα, για να μας θυμίζει ότι και εμείς κάποτε ήμασταν έφηβοι. Δυστυχώς όμως όπως και η ακμή που εμφανίζεται στην εφηβεία περνάει… Φεύγει…. Και έρχεται κάποια μέρα που δεν έχουμε κανένα σημάδι από αυτήν την ηλικία. Τα χρόνια περνούν και παίρνουν μαζί με τον ενθουσιασμό, τις φιλοδοξίες ίσως τώρα πια και τα συναισθήματα μας.

Χρόνια τώρα έχω να ερωτευτώ και δεν είναι κάτι που το νιώθω μόνο εγώ νομίζω. Αν είμαστε τυχεροί(;) και διατηρούμε μία σχέση από τα Λυκειακά μας χρόνια τότε ναι το παραδέχομαι τον/την είχατε ερωτευτεί….!!

Αλλά μην λέτε ψέματα… Αν είστε ακόμα μαζί αυτό που νιώθετε δεν είναι έρωτας. Και μην βιαστείτε να μου πείτε αγάπη…!! Όχι… Θα σας πω εγώ τι είναι… Είναι συνήθεια. Είναι υποχρεώσεις… είναι και ένα ή δυο ή τρία παιδιά. Σε καμία περίπτωση δεν είναι έρωτας και μην ξεγελιέστε.

Όπου να ναι θα έρθει η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Διάβασα σε μια στατιστική, ότι είναι η δεύτερη γιορτή μετά τα Χριστούγεννα που ανταλλάσσονται τόσα δώρα, κάρτες και σοκολατάκια. Οι απανταχού ερωτευμένοι εν δράσει!! Μιλάμε για τρομερή εμπορικότητα αυτή η μέρα…!!

Μην ξεγελιέστε όμως. Πόσοι από εμάς παίρνουμε στ αλήθεια ένα δώρο επειδή πραγματικά το θέλουμε στο έτερο ήμισυ; Σχεδόν κανένας. Πάντα κάτι θα υποβόσκει. Πάντα κάτι θα θέλουμε, κάτι θα επιθυμούμε κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά κάνουμε. Δεν αναλύω βέβαια την περίπτωση που μια γυναίκα πάρει δώρο και ο άντρας το ξεχάσει…!! Εκεί γίνεται μάχη!!

Αλλά το ζητούμενο για μένα δεν είναι να σου πάρει δώρο εκείνη την ημέρα. Προσωπικά δεν θα με πείραζε να μην μου έπαιρνε και καθόλου δώρο εκείνη την ημέρα κάποιος. Πόσοι από μας περάσαμε έξω από ένα ανθοπωλείο και είπαμε «Ας σταθώ δύο λεπτά να πάρω ένα τριαντάφυλλο του άντρα μου/της γυναίκας μου» και να έχει ο μήνας πχ 4 Μαρτίου που, από ότι ξέρω δεν γιορτάζει κανείς εκείνη την ημέρα.

Από την άλλη τι να το κάνεις το ακριβό δώρο, το διαμάντι ας πούμε, αν όλη την χρονιά «σου ψήνει το ψάρι στα χείλη;;;» Τι να τα κάνεις τα λουλούδια και τις μετάνοιες; Δεν αλλάζει…. Όσο και να το προσπαθείς. Παραδέξου το. Είναι ο άντρας σου/η γυναίκα σου και τον/την παντρεύτηκες ξέροντας τι έπαιρνες και για ποιον λόγο τον/την έπαιρνες… Ώρα να τα λουστείς!!!

Και επειδή σε κάποιο άλλο κείμενο μου είχα σκοτώσει τον Άγιο Βασίλη, ήρθε λοιπόν ο καιρός να καταγγείλω άλλον ένα φόνο…!!! Ναι καλοί μου αναγνώστες και ο Άγιος Βαλεντίνος έχει πεθάνει. Χρόνια τώρα…!!!

Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε καν άγιος δεν ήταν…!! Ένας φουκαριάρης παπάς ήταν που τον έκλεισαν φυλακή επειδή δίδασκε τον χριστιανισμό. Τα γραπτά λένε, ότι η κόρη του δεσμοφύλακα είχε ερωτευτεί αυτόν τον παπά και πριν πεθάνει της έγραψε ένα γράμμα τελειώνοντας με την φράση «ο Βαλεντίνος σου»

Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια και εμείς οι δαιμόνιοι επιχειρηματίες και μαρκετίστες ως επί το πλείστον. Έτσι όπως αναστήσαμε τον Άγιο Βασίλη με σκοπό το κέρδος, έτσι για ακόμα μία φορά αναστήσαμε και τον άγιο Βαλεντίνο. Και φυσικά η συνταγή πέτυχε.

Τα ανθοπωλεία έχουν την τιμητική τους οι σοκολάτες επίσης, τα ρομαντικά εστιατόρια και ξενοδοχεία κοκ.
……………………………………………….

Έχω ένα ελάττωμα από μικρή παρατηρώ τον κόσμο. Προσπαθώ να μπω μέσα στο μυαλό τους, να καταλάβω τι σκέφτεται, τι αισθάνεται ο καθένας τους. Σας πληροφορώ πολύ λίγες φορές βλέπω αγάπη. Σπανιότατα θα έλεγα.

Τι και αν φιλιούνται με πάθος στην μέση του δρόμου, στην μέση του σινεμά, στην μέση του οπουδήποτε, έχω γίνει πολύ καχύποπτη. Σε λίγο καιρό θα χωρίσουν. Είναι πολύ δύσκολο να αντέξει ο ένας τον άλλον την σημερινή εποχή.

Ότι και αν είδα από μικρή ότι και αν ζήλεψα ότι και αν ονειρεύτηκα από συναίσθημα το έχω ζήσει. Έχω καταλάβει ότι ακόμα και ο έρωτας διαρκεί λίγο. Πραγματικά πολύ λίγο. Τόσο λίγο που ίσως δεν προλαβαίνουμε να το καταλάβουμε και έχει περάσει.

Και μην μου πείτε ότι ο έρωτας δεν περνάει. Σίγουρα περνάει. Το έχω αναλύσει πιο πάνω. Μένουμε μαζί επειδή κάποτε ήμασταν ερωτευμένοι όχι επειδή εξακολουθούμε να είμαστε.

Όπως έλεγε και ο Λαζόπουλος για τον γάμο «αστραπή» της Ντενίση «οι μεγάλοι έρωτες είναι στις κάμαρες και όχι στις κάμερες!!!» Πόσο δίκιο είχε!! Έτσι και εγώ λέω δεν πιστεύω σε έρωτες πιστεύω μόνο σε ότι βλέπω στα μάτια….!!! Και πιστέψτε με το μίσος παραμονεύει και στην πιο ζεστή αγκαλιά.

Για αυτό λοιπόν μην περιμένετε αύριο η μεθαύριο που θα γιορτάζει ο Άγιος Βαλεντίνος να πάρετε ένα δώρο στον αγαπημένο σας. Αν το κάνετε μόνο τότε είναι αργά…!!! Και το χειρότερο είναι ότι πέσατε θύμα του διαφημιστικού κόλπου των διαφημιστών και επιχειρηματιών.

Τι θα λέγατε ας πούμε να πάρετε ένα δώρο στις 9 Απρίλη; Στις 13 Ιουνίου; Στις 8 Σεπτεμβρίου; Σας είπα μερικές ημερομηνίες ενδεικτικές εσείς μπορείτε να βρείτε άπειρες. Δεν είναι μόνο η γιορτή και τα γενέθλια λόγος για να κάνεις δώρο.

Όσο για μένα, μπορεί κάποιος να πει ότι βλέπω το δέντρο και χάνω το δάσος. Μην ανησυχείτε. Αν δεν δεις το δέντρο πως θα δεις το δάσος; Και εγώ βλέπω πολλά πολλά δεντράκια που κάνουν ένα δασάκι… Μικρό. Σαν και την αγάπη που θέλω να βιώσω. Μια μικρή αγάπη αλλά να είναι πραγματική!!!

Και όπως λέει και η Χαρούλα… <<να βρω έναν άνθρωπο που να λέει ναι και να το εννοεί, να χαμογελάει και όταν γυρίζω, τα χαμόγελο του να μένει εκεί¨.>>

9 σχόλια:

Pela Kellari είπε...

...h agaph einai anexarthth...o erwtas exarthmenos....alla nomizw pws ola arxizoyn meta thn exarthsh...etsi mporoyme toy kyrioy erwta na toy dwsoyme k to nohma ths va8eias agaphs....allwste gia na symvei ayto 8a prepei o ka8enas apo emas na exei agaphsei prwta ton eayto toy...etsi wste na mporesei na dwsei kai na dw8ei sthn agaph-erwta...KAI OPWS LEEI K O AGGELAKAS..
Ακούω τις θάλασσες και τα ποτάμια σου
Ακούω το γέλιο ακούω το κλάμα σου
Τις μελωδίες που γεννιούνται στα σπλάχνα σου
Τις πολιτείες και τους ανθρώπους... Περισσότερα
που ταξιδεύουν κάτω απ' το δέρμα σου
Ακούω την αλήθεια σου κι' ακούω το ψέμα
Και μια μικρή ζεστή αγωνία μου γλυκαίνει το αίμα
Ακούω την Αγάπη και δεν ακούω τις σκέψεις μου...
.ta dwrakia stis giortes k stis antistoixes hmeromhnies... einai to ka8ara typiko kommati gia th swsth leitoyrgeia ths agoras...to dwro poy den exei hmeromhnia oyte giorth einai ayto poy xarasetai mesa mas.ISWS K ENA APLO NEYMA....k MENEI...ta dentrakia twra einai-eimaste polla...TO SHMANTIKO gia emas Maraki moy nomizw oti einai...pws den einai ola isia metaxy toys...to ka8ena exei th dikh toy diafora k einai monadiko...ARKEI..na mhn ta sygkrinoyme....kanenas mas den einai idios oyte moiazei...oses empeiries k an exoyn perasei apo epanw mas....as afhsoyme ligo ton eayto mas makrya apo thn typopoihsh twn hmerwn mas...DEN EIMASTE OLOI GYALINOI...!!!!!....

John Papadopoulos είπε...

Συμφωνώ!!! Αλλά όλες οι εποχές ίδιες ήτανε, απλώς παλιά δεν φαινότανε τόσο γιατί υπήρχε πιο πολύ υποκρισία!!! Οι γυναίκες δεν δουλεύανε και έπρεπε να μείνουν στο γάμο, τώρα που είναι πιο αναξάρτητες πιο εύκολα χωρίζουν! Έτσι απλά, τίποτα παραπάνω!!! Και όσον αφορά τον έρωτα μην τα απαξιώνουμε όλα, είναι ένα μεγάλο θέμα τί πραγματικά ζητάμε και κυρίως απ' όλα, τι επιλογές κάνουμε και τί μας ελκύει πραγματικά...!

Anna Chalkia είπε...

Ωραίο κείμενο με προβληματισμό!
Συμφωνώ ότι αυτά τα δωράκια και τα λουλουδάκια δεν έχουν κανένα νόημα... για την ακρίβεια τα σιχαίνομαι!!
Την πρώτη χρονιά που τα χαμε με το Γιάννη ανταλλάξαμε τέτοιες βλακείες και ήταν τελικά και γι αυτόν και για μένα τα πιο γελοία δώρα που έχουμε κάνει μεταξύ μας.
Το χω κρατήσει εκείνο το δώρο αλλά όταν το κοι... Περισσότερατώ δε μου φέρνει καμία νοσταλγία ή χαρά. Θυμάμαι μόνο εκείνο το ύφος "καταναγκαστικών έργων" του Γιάννη!
Έκτοτε δεν ανταλλάξαμε και μπορώ να πω ότι δε μου λείπει καθοοοοολου!!!

Zoe Amanezis-Bouzos είπε...

Polu oraio keimeno Maria! Sou euxomai na breis tin pragmatiki agapi!!!!♥

Ανώνυμος είπε...

Αρέσει στον/στην Rinoula Mantinaou.

Dora Κουλουμπή-Μανατάκη είπε...

όλα τελειώνουν και περνούν
και οι μεγάλοι έρωτες ζουν μες τα παραμύθια
όμως ....μας ειναι δύσκολο
να δούμε μες τα μάτια την αλήθεια!!!

Εμπόριο ο έρωτας Μαρία μου
όπως όλα άλλωστε σήμερα......

όμως αν κεραυνοβοληθεις μην τον αρνηθείς
έστω κι αν κρατάει για λίγο ειναι όμορφος Πίστεψέ με!!!
10 Φεβρουαρίου στις 11:09 μ.μ.

Anastasia Skoullou είπε...

Ωραίο το άρθρο κ επίκαιρο.
Σου αρέσει να παρατηρείς τους ανθρώπους κ εμένα μου αρέσει να συζητώ μαζί τους κ μπορώ να σου πω ότι όσα έγραψες επιβεβαιώνονται καθημερινά.

Δεν συναντάς τόσο συχνά έρωτες κ αληθινές αγάπες. Όλοι απογοητεύονται γιατί υπάρχουν λάθος πρότυπα. Π.χ. Επηρεαζόμαστε από τις ταινίες, δεν υπάρχουν πρίγκιπες κ βασίλισες! Έχουμε όλο... Περισσότεραι ατέλειες κ ελαττώματα,το θέμα είναι ποιός μπορεί να δεχτεί τον άλλον ή την άλλη έτσι όπως είναι κ να μην ψάχνει τα "λανθασμένα" πρότυπα; Αλλά περιμένουμε κ αλλά βρίσκουμε γι αυτό κ απογοητευόμαστε κ χωρίζουμε. Όσο για τον Αγ. Βαλεντίνο θα συμφωνήσω μαζί σου.
Δεν θέλω να τα ισοπεδώνω όλα,σίγουρα υπάρχει αγάπη,αλλά όχι όπως την ψάχνουμε. Αγάπη πιστεύω ότι δεν είναι,όταν 2 άνθρωποι κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, αλλά όταν κοιτάζουν προς την ίδια κατεύθυνση!Δηλ,να είμαστε συνειδητοποιημένοι κ να ξέρουμε τι θέλουμε για να βρούμε κάποιον ή κάποια με τα ίδια θέλω κ ίσως βρούμε την αγάπη που φαντάζομαι ότι είναι τόσο όμορφη όσο μας την παρουσιάζουν!
11 Φεβρουαρίου στις 5:45 π.μ. ·

Giorgos Hatzikoutsos είπε...

μπράβο Μαρία!
Δευτ στις 7:39 π.μ. ·

Ανώνυμος είπε...

Ωραία επιλογή θέματος, εύστοχες παρατηρήσεις και πάρα πολύ έξυπνος τίτλος! :)


Λοιπόν, κάπου άκουσα πρόσφατα μια άποψη-θεωρία για το πώς εμφανίστηκε ο έρωτας ως συναίσθημα (;) στον δυτικό τουλάχιστον κόσμο. Πολύ ενδιαφέρουσα μου φάνηκε και την μεταφέρω περιληπτικά:

Στις φεουδαρχικές, λέει, κοινωνίες του Μεσαίωνα οι οικογένειες των ευγενών άφηναν την περιουσία τους στον πρωτότοκο γιο (όπως εμείς στους "κανακάρηδες"!!).
Τον δεύτερο γιο τον έκαναν ιερέα και με τη δύναμη και τις διασυνδέσεις τους προσπαθούσαν να ανέβει στην ιεραρχία της εκκλησίας (να γίνει π.χ. επίσκοπος), οπότε είχε κι αυτός μια καλή κοινωνική θέση ανάλογη της οικογένειας στην οποία μεγάλωσε: "εξασφαλισμένο μέλλον" που λέμε σήμερα.
Αν υπήρχε όμως και τρίτος γιος αυτόν τι να τον κάνουν; Πού να τον τακτοποιήσουν;
Αυτοί λοιπόν οι μικρότεροι γιοι των ευγενών άρχισαν να περιπλανιούνται εδώ κι εκεί αναζητώντας την τύχη τους. Και ποιος ήταν ένας καλός τρόπος να "κάνουν την τύχη τους"; Να παντρευτούν την κόρη κάποιου άλλου ευγενή που να μην έχει άλλα παιδιά, οπότε να πάρουν την περιουσία του και να καταφέρουν έτσι να παραμείνουν στην ελίτ της κοινωνίας (υπήρχαν κι άλλοι τρόποι, π.χ. να πάνε σε καμιά εκστρατεία, να σφάξουν τον κόσμο και να λεηλατήσουν τους ευγενείς μιας άλλης χώρας, αλλά αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο).

Πώς όμως θα κατάφερνε ένας περιπλανώμενος καλής μεν καταγωγής, αλλά "ξεβράκωτος" γαμπρός να πάρει μια τέτοια νύφη; Με προξενιό; Όχι βέβαια, ο πατέρας θα τον πεταγε έξω με τις κλωτσιές!

Εδώ σε θέλω κάβουρα! Δύο τρόπους χρησιμοποιούσαν: 1) προσπαθούσαν να κάνουν διάφορα σπουδαία πράγματα (περιπέτειες, ανδραγαθήματα) για να αποδείξουν στον πατέρα την αξία τους και για να εντυπωσιάσουν την κόρη.
Και.. 2) προσπαθούσαν να ρίξουν την νύφη φλομώνοντάς την στην κολακεία για να την κάνουν να πιστέψει ότι για κείνους ήταν ξεχωριστή ("είσαι η δέσποινά μου", "δεν έχω μάτια για άλλη" και τα σχετικά, ξέρετε τώρα).
Δηλαδή της πουλούσαν έρωτα!

Και κάπως έτσι γεννήθηκε ο έρωτας, οι ιππότες και οι ιστορίες τους...


Καλό;
Ελπιζω να μην κούρασα με την πολυλογία μου, ευχαριστώ Μαρία για την φιλοξενία.